การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยจิตเวชฉุกเฉินในอำเภอท่าปลา จังหวัดอุตรดิตถ์

บทคัดย่อ

            ภาวะฉุกเฉินทางจิตเวชเป็นพฤติกรรมที่ต้องได้รับการรักษาอย่างทันทีทันใด เพราะพฤติกรรมดังกล่าวส่ง ผลต่อความปลอดภัยของตัวผู้ป่วยและบุคคลรอบข้าง การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยและพัฒนามีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยจิตเวชฉุกเฉินและศึกษาผลลัพธ์ของการใช้รูปแบบการดูแลเมื่อเผชิญกับภาวะฉุกเฉินทางจิตเวช ใช้แนวทางการดำเนินการและผลผลิตการวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีของกรมสุขภาพจิตเป็นกรอบในการพัฒนา กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ปฏิบัติงานในชุดปฏิบัติการฉุกเฉิน จำนวน 50 คน ของอำเภอท่าปลา จังหวัดอุตรดิตถ์ ดำเนินการวิจัย ตั้งแต่ มิถุนายน–ธันวาคม พ.ศ. 2564 เครื่องมือวิจัย ได้แก่ 1) แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล 2) แบบสัมภาษณ์กึ่ง โครงสร้าง 3) แบบวัดความรู้ และ 4) แบบประเมินความพึงพอใจ ตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือโดยหาค่าความเที่ยงด้วยวิธีสัมประสิทธิ์อัลฟาของครอนบราคได้เท่ากับ 0.87 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และสถิติแบบทีชนิดไม่เป็นอิสระต่อกัน (dependent t–test) กำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา

           ผลการศึกษาพบว่า คะแนนเฉลี่ยความรู้ของผู้ปฏิบัติงานในชุดปฏิบัติการฉุกเฉินหลังการอบรมพัฒนาศักยภาพฯ (x ̅ = 15.96, S.D. = 1.94) สูงกว่าก่อนการอบรม (x ̅ = 11.91, S.D. = 2.31) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.01) และผู้ปฏิบัติงานในชุดปฏิบัติการฉุกเฉินมีความพึงพอใจต่อรูปแบบการดูแลผู้ป่วยจิตเวชฉุกเฉินอยู่ในระดับมาก (x ̅ = 3.08, S.D. = 0.61) จึงควรนำรูปแบบการดูแลผู้ป่วยจิตเวชฉุกเฉินนี้ไปต่อยอดในการพัฒนาต่อเนื่อง ขยายผลการใช้รูปแบบในเครือข่ายอื่นและพัฒนาศักยภาพบุคลากรในชุดปฏิบัติการฉุกเฉินในรูปแบบการเรียนรู้ด้วยตนเองออนไลน์ (e–Learning) และฝึกปฏิบัติจริง

           คำสำคัญ: รูปแบบการดูแล ผู้ป่วยจิตเวชฉุกเฉิน