ความสัมพันธ์ระหว่างความเข้มแข็งทางจิตใจกับพฤติกรรมการป้องกันการติดเชื้อไวรัส COVID–19 ของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี ขอนแก่น

บทคัดย่อ

               งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความเข้มแข็งทางจิตใจกับพฤติกรรมการป้องกัน การติดเชื้อไวรัส COVID–19 ของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี ขอนแก่น กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาพยาบาล ชั้นปีที่ 1–4 จำนวน 198คน โดยสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิ ระหว่างเดือนพฤศจิกายน–ธันวาคม พ.ศ. 2564 เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถามความเข้มแข็งทางจิตใจของกรมสุขภาพจิต มีค่าความเชื่อมั่น 0.82 และ แบบสอบถามพฤติกรรมการป้องกันการติดเชื้อไวรัส COVID–19 มีค่าความเชื่อมั่น 0.91 วิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปด้วย สถิติเชิงพรรณนา และวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างความเข้มแข็งทางจิตใจกับพฤติกรรมการป้องกันการติดเชื้อไวรัส COVID–19 โดยใช้สถิติสหสัมพันธ์เพียร์สัน กำหนดนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

             ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษาพยาบาลมีความเข้มแข็งทางจิตใจอยู่ในเกณฑ์ปกติ (x ̅ = 59.83, S.D = 0.84) พฤติกรรมการป้องกันการติดเชื้อไวรัส COVID–19 รวมทุกด้านอยู่ในระดับดี (x ̅ = 4.25, S.D = 0.84) และความ เข้มแข็งทางจิตใจมีความสัมพันธ์ทางบวกขนาดปานกลางกับพฤติกรรมการป้องกันการติดเชื้อไวรัส COVID–19 อย่าง มีนัยสำคัญทางสถิติ (r = 0.448, p < 0.001) ดังนั้น หากนักศึกษามีความเข้มแข็งทางจิตใจที่ดี มีการรับรู้ความ สามารถทางอารมณ์และจิตใจของตนเอง มีสุขภาพจิตที่ดี จะมีความสามารถจัดการกับปัญหาสถานการณ์และมี พฤติกรรมการป้องกันตนเองในสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัส COVID–19 ได้อย่างเหมาะสม

              คำสำคัญ: ความเข้มแข็งทางจิตใจ พฤติกรรมการป้องกันการติดเชื้อไวรัส COVID–19