Thai journal of physical therapy-วารสารกายภาพบำบัด

Factors related to results of physical therapy license examination of graduates in 2013-2015, Faculty of Physical Therapy, Mahidol University: a Case Study

Jatuporn Suttiwong, Watesinee Kaewkhuntee — Wed, 10 Jan 2018 00:00:00 +0700

Background: Achievement of the physical therapy license examination is the important goal of the educational institutions that produce physical therapists. However, number of graduate who passing it did not meet expectations.

Objectives: To identify factors related to the results of physical therapy license examination of graduates at the Faculty of Physical Therapy, Mahidol University.

Methods: This study used data of 283 graduates in Bachelor of Science in Physical Therapy, Mahidol University in 2013 to 2015. Data included 1) cumulative grade point average 2) examination results of the subjects according to physical therapy essential contents 3) results of comprehensive examination of Faculty of Physical Therapy and 4) results of the physical therapy license examination. Chi-square test was used to determine the correlation of data.

Results: 1) Results of comprehensive examination correlated with results of the license examination in all 3 subject codes significantly (OR = 2.54-21.62). 2) Results of the license examination in subject code 02 Techniques and physical therapy management and subject code 03 Physical therapy management in disease and other conditions showed statistical significance related to examination results of the subjects according to physical therapy essential contents. Group of students who achieved grade A, B+, B had more probability to pass the license examination subject code 02 and 03 at 10.07 and 24.34 fold of the students who achieved grade less than B, respectively. 3) The students who achieved cumulative grade point average higher than 2.80 were more likely to pass the license examination at the first time.

Conclusion: Results of comprehensive examination, results of the subjects according to physical therapy profession and cumulative grade point average correlated with the results of the license examination.

Keywords: License examination, Physical therapy, Curriculum, Essential contents, GPA

Breathing with a new positive expiratory pressure device during exercise increases exercise endurance in patients with chronic obstructive pulmonary disease: Preliminary study)

Malipond Pukdeechat, Chatchai Phimphasak, Chulee Ubolsakka-Jones — Wed, 10 Jan 2018 00:00:00 +0700

บทคัดย่อ

พลวัติการโป่งพองของปอดขณะออกกำลังกายหรือทำกิจกรรมทางกายเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้ผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง (COPD) มีภาวะหอบเหนื่อยง่าย และเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆตามเวลา ทำให้ความทนทานในการออกกำลังกายลดลง การหายใจออกผ่านอุปกรณ์ก่อแรงดันบวกรุปกรวย (Conical-Positive Expiratory Pressure, C-PEP) สามารถลดความหอบเหนื่อยและเพิ่มความทนทานในการออกกำลังกายได้ แต่ไม่สะดวกหากใช้ในขณะออกกำลังกายหรือทำกิจกรมทางกายที่มีการเคลื่อนที่ อันเป็นลักษณะของการทำกิจกรรมทางกายในชีวิตประจำวัน คณะผู้วิจัยจึงพัฒนาอุปกรณ์ก่อแรงดันบวกรูปกรวยแบบใหม่ซึ่งเป็นแบบหน้ากาก (C-PEP mask) สามารถใส่ติดตัวขณะออกกำลังกายที่กำลังเคลื่อนที่ได้ วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลของการใช้ C-PEP mask ในขณะออกกำลังกายต่อภาวะหอบเหนื่อยและความทนทานในการออกกำลังกาย และการทำงานของปอดและหัวใจในผู้ป่วย COPD การศึกษาแบบ Randomized cross-over trial ในอาสาสมัครCOPD GOLD stage II-III จำนวน 9 คน อายุเฉลี่ย 67.3 ± 3.9 ปี โดยให้อาสาสมัครออกกำลังกายร่วมกับใส่และไม่ใส่ C-PEP mask (ภาวะ CPEP และ ภาวะควบคุม) โดยออกกำลังกายแบบ Spot Marching Exercise Test (SMT) ด้วยความเร็วเฉลี่ย 90±15 ครั้งต่อนาที ซึ่งเป็นความหนักระดับหอบเหนื่อยปานกลาง อาสาสมัครออกกำลังกายจนต้องการหยุด เมื่อมีอาการหอบเหนื่อยมากหรืออัตราการเต้นของหัวใจ (คำเต็มHR) เพิ่มถึง 80% HRmax บันทึกระยะเวลาในการออกกำลังกาย ระดับอาการหอบเหนื่อย (rating of perceived breathlessness; RPB) HR อัตราการหายใจ (RR) ปริมาตรการหายใจแต่ละครั้ง (คำเต็ม VT)แรงดันคาร์บอนไดออกไซด์ในลมหายใจออก (คำเต็ม P_ETCO₂) ความอิ่มตัวของออกซิเจนในเลือด (คำเต็ม SpO₂) และคลื่นไฟฟ้าหัวใจ ความดันเลือด (คำเต็ม BP) ก่อน ระหว่าง หลังออกกำลังกายทันที และหลังออกกำลังกาย10 นาที ยกเว้นไม่วัดBP ระหว่างออกกำลงกาย ผลการศึกษา พบว่าอาสาสมัครสามารถออกกำลังกายในภาวะ C-PEP ได้นานกว่าภาวะควบคุม ประมาณ 4 นาที (12.2 ±5.8 เทียบกับ 8.3 ± 2.1 นาที; p< 0.05) โดยหยุดออกกำลังกายที่ระดับความหนักไม่แตกต่างกัน ในภาวะ C-PEP และควบคุม (RPB = 4.6±2.7 หน่วย และ 4.1±1.8 หน่วย และ HR = 106.2±8.4 และ 108.5±11.7 ครั้ง/นาที ตามลำดับ) RPB ใน C-PEP น้อยกว่า ภาวะควบคุม ระหว่างช่วงเวลาออกกำลังกาย (AUC median IQR 25-75 ของ CPEP vs ควบคุม ตามลำดับ p=0.26) เมื่อสิ้นสุดออกกำลังกายทันที RR น้อยกว่า และ VT มากกว่า (24.0±6.0 vs 28.0± 3.0 ครั้งต่อนาที และ 1017.8±189.0 vs 974.4±279.1 มิลลิลิตร ใน C-PEP เทียบกับ Control ตามลำดับ p = 0.42) ในขณะออกกำลังกาย P_ETCO₂ และ SpO₂ มีค่าปกติ และไม่แตกต่างกันระหว่างภาวะ และไม่พบความผิดปกติของคลื่นไฟฟ้าหัวใจ ในระยะหลังออกกำลังกาย 10 นาที RR ในภาวะ C-PEP กลับคืนสู่ระยะพัก แต่ยังคงสูงในภาวะควบคุม BP และ HR ยังคงสูงกว่าระยะพักในทั้ง 2 ภาวะ สรุป การหายใจผ่านอุปกรณ์ก่อแรงดันบวกแบบใหม่ (C-PEP mask) ขณะออกกำลังกายมีความปลอดภัย สามารถลดอาการหอบเหนื่อย ะเพิ่มความทนทานในการออกกำลังกายและช่วยการฟื้นตัวของการทำงานของปอดได้ จึงน่าจะนำไปใช้ในการฝึกออกกำลังกายเพื่อฟื้นฟูสมรรถภาพและเพิ่มกิจกรรมทางกายในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังได้

Abstract

Dynamic hyperinflation (DH) during exercise or physical activity is a major cause of dyspnea in COPD patients which progressively increasing severity with time during exercise. This leads to exercise intolerance and poor physical activity. Previous studies reveal that breathing with positive expiratory pressure (PEP) can reduce dyspnea at rest and breathing with Conical-PEP device (C-PEP) during exercise can increase exercise endurance. However, the device is not practical to be used during exercise with mobility and daily life. We, therefore, has developed a new PEP device, C-PEP mask, and aimed to evaluate the effects of breathing with C-PEP mask during exercise on exercise tolerance exertional dyspnea and cardiorespiratory function in moderate to severe COPD patients. A randomized cross-over trial was conducted in 9 COPD participants with an average age of 67.3 ± 3.9 years. The participants performed Spot Marching exercise test at the average speed of 90±15 step/min with (C-PEP) and without C-PEP mask (control) until symptom limited by severe dyspnea or heart rate (HR) reaching 80%HRmax. Exercise duration was recorded. Dyspnea HR, respiratory rate (RR), end tidal carbondioxide pressure (PETCO2), pulse oxygen saturation (SpO2), arrhythmia and blood pressure were examined at pre- , during, immediate post and 10 minute of recovery except BP was not measured during exercise. The results showed that the participants could exercise 4 minutes longer in C-PEP than Control (12.2 ± 5.8 v.s 8.3 ± 2.1 minutes; p< 0.05) whilst they stopped the exercise at similar levels of dyspnea and HR (80% HRmax) in both conditions (RPB 4.6 ± 2.7/10 vs 4.1 ± 1.8 /10unit and HR at 106.2 ± 8.4 vs 108.5 ± 11.7 bpm (in C-PEP and control condition respectively) RR was slower in C-PEP than Control during the exercise (AUC median IQR 25-75 in CPEP vs Control respectively p= 0.26) At the end of exercise, RR slower and VT greater in C-PEP vs Control (24.0±6.0 vs 28.0± 3.0breaths/min and 1017.8±189.0 vs 974.4±279.1 ml respectively p = 0.42). No arrhythmia was observed and P_ETCO₂ and SpO₂ were normal during exercise in both conditions. RR returned to rest in C-PEP but not in Control and HR and BP were still higher than resting in both conditions at the end of the 10 min recovery period. We conclude that using a C-PEP mask during exercise is safe, reduces exertional dyspnea increases exercise tolerance and promotes recovery of lung function in COPD. Therefore, C-PEP mask could be used during exercise training in pulmonary rehabilitation and physical activity in moderate to severe COPD.

The effects of very high stimulation frequency on fatigue of the quadriceps femoris muscle in healthy participants: A pilot study

Kitima Rongsawad, Jonjin Ratanapinunchai — Wed, 10 Jan 2018 00:00:00 +0700

Abstract

Background: The main limitation of neuromuscular electrical stimulation (NMES) is the muscle fatigue. According to previous studies, stimulation frequency has the greatest influence on rate of muscle fatigue. However, most of studies have been focused on high stimulation frequency but less than 100 Hz. We proposed that using a very high frequency may produce asynchronous motor unit recruitment and similar or less muscle fatigue.

Objective: To examine the effects of very high (150 and 200 Hz) and low (50 Hz) stimulation frequencies on the declining stimulated muscle force.

Methods: Nine healthy participants underwent a fatigue test using 3 stimulation frequencies (50, 150, and 200 Hz) combined with wide pulse duration (0.9 ms) for 15 minutes fatigue test. Muscle fatigue was assessed using the normalized force values at the end of each stimulation frequency protocol.

Results: No difference in muscle fatigue was found when compared between very high frequency (150-200 Hz) and low frequency (50 Hz) combined with wide pulse duration conditions during a 15-minute fatigue test.

Conclusion: This study demonstrated that both very high and low frequencies combined with wide pulse duration showed no differences in muscle fatigue. Further studies with a larger sample size are needed for confirmation.

บทคัดย่อ

ที่มาและความสำคัญ: ข้อจำกัดที่สำคัญในการกระตุ้นเส้นประสาทและกล้ามเนื้อด้วยกระแสไฟฟ้า (NMES) คือการเกิดการล้าของกล้ามเนื้อซึ่งการศึกษาที่ผ่านมาพบว่าความถี่ที่ใช้ในการกระตุ้นมีอิทธิพลต่ออัตราในเกิดการล้าของกล้ามเนื้อ อย่างไรก็ตามการศึกษาส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปที่ความถี่ต่ำกว่า 100 Hz ผู้วิจัยมีสมมติฐานว่าการใช้ความถี่สูงมาก อาจทำให้เกิดการระดมของหน่วยประสาทยนต์แบบไม่พร้อมกัน และเกิดการล้าไม่ต่างหรือน้อยกว่า

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลของการกระตุ้นไฟฟ้าโดยใช้ความถี่สูงมาก (150 และ 200 Hz) และความถี่ต่ำ (50 Hz) ต่อการลดลงของแรงการหดตัวของกล้ามเนื้อที่ถูกกระตุ้น

วิธีการ: อาสาสมัครสุขภาพดีจำนวน 9 คนได้รับการทดสอบการล้าของกล้ามเนื้อโดยใช้ความถี่ในการกระตุ้น 3 ช่วงได้แก่ 50, 150 และ 200 Hz ร่วมกับการใช้ช่วงกระตุ้นกว้าง (0.9 ms) เป็นเวลา 15 นาที การล้าของกล้ามเนื้อประเมินโดยใช้ค่าแรงหดตัวของกล้ามเนื้อ (normalized force) เมื่อสิ้นสุดโปรแกรมการทดสอบในแต่ละความถี่

ผลการศึกษา: ไม่พบความแตกต่างของการล้าของกล้ามเนื้อเมื่อเปรียบเทียบระหว่างการกระตุ้นที่ใช้กระแสไฟฟ้าความถี่สูงมาก (150 และ 200 Hz) และความถี่ต่ำ (50 Hz) ร่วมกับการใช้ช่วงกระตุ้นกว้าง ในการทดสอบการล้านาน 15 นาที

สรุปการศึกษา: การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการกระตุ้นไฟฟ้าโดยใช้ความถี่สูงมากและความถี่ต่ำร่วมกับการใช้ช่วงกระตุ้นกว้างมีผลต่อการล้าของกล้ามเนื้อไม่แตกต่างกัน การศึกษาเพิ่มเติมเพื่อยืนยันผลในกลุ่มอาสาสมัครขนาดใหญ่เป็นสิ่งจำเป็น

Height loss

Wed, 10 Jan 2018 00:00:00 +0700

Height loss is caused by spinal loading activities in daily life. Deformation and dehydration of the intervertebral discs are physically changes from the loading on spine. It finds that human height is gradually decreased during the daytime approximately 1.1% of total body height, which is mostly attributable changing at lumbar disc. However, the recumbent position can reduce loading on the spine and intra-discal osmotic pressure, thus spinal fluid return into the intervertebral discs. For this reason, the normal height level is considerately restored, however levels of height loss are depended on influence factors. Once the factors affected height loss with statistically significance, it possibly caused permanent distortion of intervertebral disc in consequence of low back pain. Low back pain also has an impact on the quality of life and economic burden. Therefore, this review article concluded about knowledge of structures and biomechanics of the intervertebral disc, and influence factors significantly affected to height loss. The main objective is to promote awareness of the activities and influence factors that affected height loss significantly during the day, and this may cause low back pain in the future.

ความสูงที่หายไป (height loss) เป็นผลจากการทำกิจกรรมที่มีแรงกระทำต่อลำกระดูกสันหลัง (spinal loading) ในชีวิตประจำวัน เป็นผลจากการเปลี่ยนแปลงรูปร่าง และการลดลงของปริมาณน้ำของหมอนกระดูกสันหลัง (intervertebral disc) ซึ่งพบว่าความสูงของมนุษย์จะลดลงเรื่อยๆ เมื่อเวลาผ่านไปในช่วงวัน โดยความสูงที่หายไปจะเกิดขึ้นประมาณร้อยละ 1.1 ของความสูงของร่างกาย ซึ่งความสูงที่หายไปส่วนใหญ่นั้นเกิดขึ้นบริเวณของหมอนกระดูกสันหลังส่วนเอว แต่อย่างไรก็ตามเมื่ออยู่ในท่านอนราบ (recumbent position) จะส่งผลให้เกิดการลดลงของแรงที่กระทำต่อลำกระดูกสันหลัง และแรงดันภายในหมอนกระดูกสันหลัง และเกิดการดูดกลับของสารน้ำ (fluid) เข้าสู่หมอนกระดูกสันหลัง จึงทำให้ความสูงสามารถกลับมาอยู่ในระดับปกติได้ แต่อย่างไรก็ตามระดับของความสูงที่หายไปนั้นจะขึ้นอยู่กับผลของปัจจัยต่างๆ โดยพบว่าหากปัจจัยที่ส่งผลให้เกิดการลดลงของความสูงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ อาจจะทำให้เกิดการสูญเสียคุณสมบัติของหมอนกระดูกสันหลัง และส่งผลให้เกิดอาการปวดหลังส่วนล่าง ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อคุณภาพของการทำงาน และภาระทางด้านเศรษฐกิจ ดังนั้นบทความนี้จึงได้ทำการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับโครงสร้าง และชีวกลศาสตร์ของหมอนกระดูกสันหลัง รวมถึงปัจจัยต่างๆที่มีผลกระทบให้เกิดความสูงที่หายไปอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยมีวัตถุประสงค์หลักเพื่อให้เกิดความตระหนักในการหลีกเลี่ยงการทำกิจกรรม และปัจจัยที่มีผลกระทบให้เกิดการหายไปของความสูงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในระหว่างวัน ซึ่งอาจทำให้เกิดอาการปวดหลังส่วนล่างได้ในอนาคต