การศึกษาเปรียบเทียบการรับมือกับการระบาดของโควิด 19 ระหว่างระลอกที่หนึ่งและระลอกที่สองในประเทศไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้ศึกษาบทบาทของรัฐบาลไทยในการจัดการกับภาวะฉุกเฉินด้านสาธารณสุขโดยใช้มาตรการ ป้ องกันและควบคุมโรคโควิด 19 และวิเคราะห์ผลการใช้มาตรการเหล่านี้ วิธีการในการวิจัยรวมถึงการบันทึกและ การสังเกตการณ์จำนวนผู้ป่ วยที่ได้รับการยืนยัน ผู้ป่ วยที่รักษาหาย และผู้เสียชีวิตในประเทศไทย ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2563 ถึง 2 เมษายน 2564 โดยเป็นข้อมูลจากจากศูนย์บริหารสถานการณ์ COVID-19 (ศบค.) ศึกษา มาตราการป้ องกันและควบคุมโรคโควิด 19 ที่กำหนดไว้ในข้อกำหนดฉบับที่ 1 ถึงฉบับที่ 18 เปรียบเทียบการ รับมือกับการระบาดของโรคโควิด 19 ในระลอกที่หนึ่งและระลอกที่สอง ผลการศึกษาพบว่าประเทศไทยเริ่มใช้ มาตรการรับมือกับการแพร่ระบาดตั้งแต่เนิ่นๆ ในการรับมือกับการระบาดของโรคโควิด 19 ในระลอกที่หนึ่ง ประเทศไทยได้ใช้มาตราการล็อกดาวน์อย่างเข้มงวดโดยมีผลบังคับใช้ทั่วประเทศ ด้วยแนวทางที่เหมาะสมกับ สถานการณ์ ประเทศไทยสามารถควบคุมการระบาดของโรคโควิด 19 ได้อย่างมีประสิทธิภาพในระลอกที่หนึ่ง จำนวนผู้ป่ วยที่ได้รับการยืนยันสะสมในระลอกที่หนึ่งของการระบาดของโควิด 19 น้อยกว่าในระลอกที่สอง ใน การตอบสนองต่อการระบาดของโควิด 19 ในระลอกที่สอง ประเทศไทยได้มุ่งเน้นถึงความสมดุลของการควบคุม โรคและการฟื้ นฟูเศรษฐกิจ ได้ใช้การจัดพื้นที่ตามสถานการณ์ด้วยมาตรการควบคุมแบบบูรณาการ อีกทั้งมี แผนการกระจายวัคซีนแก่ประชาชน จำนวนผู้เสียชีวิตทั้งหมดน้อยกว่าระลอกแรกและจำนวนผู้รักษาหายมากกว่า ระลอกแรก โดยสรุปการตอบสนองของประเทศไทยต่อการระบาดของโควิด 19 โดยใช้มาตรการป้ องกันและ ควบคุมเฉพาะ มีความเหมาะสมกับสถานการณ์ในแต่ละช่วง ประเทศไทยสามารถลดและควบคุมยอดผู้ป่ วยติด เชื้อรายวันได้ในการตอบสนองต่อการระบาดของโควิด 19 ในระลอกที่หนึ่งและสามารถลดจำนวนผู้เสียชีวิตและ เพิ่มผู้รักษาหายโดยรวมได้ในระลอกที่สอง