การศึกษาระบาดวิทยาการฆ่าตัวตายของโรงพยาบาลพระพุทธบาท จังหวัดสระบุรี

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอัตราการฆ่าตัวตายและปัจจัยที่มีผลพฤติกรรมฆ่าตัวตาย โดยมีวิธีการศึกษาเป็นการวิจัยเอกสาร ศึกษาข้อมูลย้อนหลัง 3 ปี (2559-2561) จากแบบเฝ้าระวังการพยายามทำร้ายตนเอง (รง 506 DS) ซึ่งเป็นข้อมูลของผู้มีพฤติกรรมการพยายามทำร้ายตนเองที่มารับบริการโรงพยาบาล พระพุทธบาท วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติร้อยละ

ผลการศึกษาพบว่า ผู้พยายามฆ่าตัวตายส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง วัยผู้ใหญ่ตอนต้น สถานภาพสมรส มีอาชีพรับจ้าง มีโรคประจำตัว ไม่ทำร้ายตนเองซ้ำ ไม่มีปัญหาพฤติกรรมส่วนบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการดื่มสุราและการใช้สารเสพติด จะทำร้ายตนเองด้วยการรับประทานยาเกินขนาด สารเคมีที่ใช้ในบ้านเรือน เช่น น้ำยาล้างห้องน้ำ และด้านเหตุการณ์กระตุ้นให้ทำร้ายตนเองส่วนใหญ่มีปัญหาหึงหวง ผิดหวังความรัก รองลงมาปัญหาทะเลาะกับคนใกล้ชิด ผู้ฆ่าตัวตายสำเร็จ ส่วนใหญ่ เป็นเพศชายวัยกลางคน มีสถานะภาพโสด ประกอบอาชีพรับจ้าง มีโรคเรื้อรัง เหตุการณ์กระตุ้นส่วนใหญ่น้อยใจ มีพฤติกรรมการดื่มสุราและใช้สารเสพติด ทำให้ขาดการยับยั้งชั่งใจ เกิดอารมณ์วูบชั่ววูบ ประกอบกับการเลือกใช้วิธีการที่รุนแรงด้วยการผูกคอ ส่งผลให้ฆ่าตัวตายสำเร็จสูงขึ้น

ปัจจัยที่มีผลต่อการฆ่าตัวตาย ได้แก่ สภาพร่างกายทีมีการเจ็บป่วย ด้วยโรคเรื้อรังรักษาไม่หายขาด ได้แก่ โรคเบาหวาน โรคจิตเวช มะเร็ง และโรคเอดส์ มีปัญหาด้านความสัมพันธ์ ทะเลาะกับคนใกล้ชิด น้อยใจ อีกทั้งมีพฤติกรรมการดื่มสุราและใช้สารเสพติด ดังนั้นควรมีการคัดกรอง ส่งต่อบุคคลที่มีภาวะซึมเศร้า พยายามฆ่าตัวตาย ผู้ติดสารเสพติด กลุ่มผู้ป่วยโรคเรื้อรัง ในคลินิกต่างๆ เสริมสร้างความสัมพันธ์ ความรัก ความอบอุ่นภายในครอบครัว ซึ่งเป็นปัจจัยปกป้องที่ดีที่จะช่วยยึดเหนี่ยวจิตใจไม่ให้ทำร้ายตนเอง อย่างไรก็ตามชุมชน สังคมควรมีส่วนร่วมในการเฝ้าระวังและส่งเสริมให้ผู้ที่มีสัญญาณเตือนเสี่ยงฆ่าตัวตาย ได้เข้าถึงระบบบริการ เพื่อความปลอดภัยและได้รับการรักษาที่เหมาะสม