ยากระตุ้นตัวรับแอดรีเนอร์จิกชนิดแอลฟา-2 กับการรักษาภาวะสับสนเฉียบพลัน
บทคัดย่อ
ภาวะสับสนเฉียบพลัน เป็นภาวะที่พบได้ทั่วไปในผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล โดยเป็นความผิดปกติของความคิด ความจำ และพฤติกรรมที่เกิดขึ้นอย่างเฉียบพลัน เนื่องจากความผิดปกติของระบบประสาท ส่งผลให้ผู้ป่วยต้องรักษาตัวในโรงพยาบาลนานขึ้นและมีค่าใช้จ่ายในการดูแลรักษาเพิ่มมากขึ้น โดยการรักษาภาวะสับสนเฉียบพลันในปัจจุบันมักใช้ยาต้านอาการทางจิตเป็นหลัก แต่พบว่ายาดังกล่าวมีผลข้างเคียง เช่น การเคลื่อนไหวร่างกายที่ผิดปกติ, การติดยา รวมถึงการกดการหายใจ จึงมีการนำยากระตุ้นตัวรับแอดรีเนอร์จิกชนิดแอลฟา-2 มาใช้เพื่อเป็นทางเลือกในการรักษาภาวะสับสนเฉียบพลันแทนยาต้านอาการทางจิต เนื่องจากมีฤทธิ์สงบระงับและบรรเทาอาการปวด โดยยากลุ่มนี้ไม่มีผลกดการหายใจและยังสามารถปรับลดความดันโลหิตได้ แต่จำเป็นต้องระมัดระวังเป็นพิเศษในผู้ป่วยที่มีภาวะความดันโลหิตต่ำ เนื่องจากยาทำให้เกิดความดันโลหิตลดต่ำลงและหัวใจเต้นผิดจังหวะได้
เอกสารอ้างอิง
Fong TG, Tulebaev SR, Inouye SK. Delirium in elderly adults: diagnosis, prevention and treatment. Nat Rev Neurol. 2009;5(4):210-20.
Hayhurst CJ, Pandharipande PP, Hughes CG. Intensive Care Unit Delirium: a Review of Diagnosis, Prevention, and Treatment. Anesthesiology. 2016;125(6):1229-41.
Brown TM, Boyle MF. Delirium. BMJ. 2002;325(7365):644-7.
Caplan GA, Kurrle SE, Cumming A. Appropriate care for older people with cognitive impairment in hospital. Med J Aust. 2016;205(10):s12-5.
Milbrandt EB, Deppen S, Harrison PL, Shintani AK, Speroff T, Stiles RA, et al. Costs associated with delirium in mechanically ventilated patients. Crit Care Med. 2004;32(4):955-62.
American Psychiatric Association. Diagnostic and statistical manual of mental disorders. 5th ed. Washington, DC: American psychiatric publishing; 2013.
Wongpakaran N, Wongpakaran T, Bookamana P, Pinyopornpanish M, Maneeton B, Lerttrakarnnon P, et al. Diagnosing delirium in elderly Thai patients: utilization of the CAM algorithm. BMC Fam Pract. 2011;12:65.
Hipp DM, Ely EW. Pharmacological and nonpharmacological management of delirium in critically ill patients. Neurotherapeutics. 2012;9(1):158-75.
Shafiekhani M, Mirjalili M, Vazin A. Psychotropic drug therapy in patients in the intensive care unit - usage, adverse effects, and drug interactions: a review. Ther Clin Risk Manag. 2018;14:1799-812.
Pichot C, Ghignone M, Quintin L. Dexmedetomidine and clonidine: from second- to first-line sedative agents in the critical care setting? J Intensive Care Med. 2012;27(4):219-37.
Giovannitti JA, Jr., Thoms SM, Crawford JJ. Alpha-2 adrenergic receptor agonists: a review of current clinical applications. Anesth Prog. 2015;62(1):31-9.
Strange BC. Once-daily treatment of ADHD with guanfacine: patient implications. Neuropsychiatr Dis Treat. 2008;4(3):499-506.
Yeo QM, Wiley TL, Smith MN, Hammond DA. Oral agents for the management of agitation and agitated delirium in critically Ill patients. Crit Care Nurs Q. 2017;40(4):344-62.
Seedat YK. Clonidine and guanfacine--comparison of their effects on haemodynamics in hypertension. S Afr Med J. 1985;67(14):557-9.
Jiang S, Czuma R, Cohen-Oram A, Hartney K, Stern TA. Guanfacine for hyperactive delirium: a case series. J Acad Consult Liaison Psychiatry. 2021;62(1):83-8.
Panzer O, Moitra V, Sladen RN. Pharmacology of sedative-analgesic agents: dexmedetomidine, remifentanil, ketamine, volatile anesthetics, and the role of peripheral mu antagonists. Crit Care Clin. 2009;25(3):451-69.
McLaughlin M, Marik PE. Dexmedetomidine and delirium in the ICU. Ann Transl Med. 2016;4(11):224.
Farasatinasab M, Kouchek M, Sistanizad M, Goharani R, Miri M, Solouki M, et al. A randomized placebo-controlled trial of clonidine impact on sedation of mechanically ventilated ICU patients. Iran J Pharm Res. 2015;14(1):167-75.
Rubino AS, Onorati F, Caroleo S, Galato E, Nucera S, Amantea B, et al. Impact of clonidine administration on delirium and related respiratory weaning after surgical correction of acute type-A aortic dissection: results of a pilot study. Interact Cardiovasc Thorac Surg. 2010;10(1):58-62.
Gagnon DJ, Riker RR, Glisic EK, Kelner A, Perrey HM, Fraser GL. Transition from dexmedetomidine to enteral clonidine for ICU sedation: an observational pilot study. Pharmacotherapy. 2015;35(3):251-9.
Sterne JAC, Savović J, Page MJ, Elbers RG, Blencowe NS, Boutron I, et al. RoB 2: a revised tool for assessing risk of bias in randomised trials. BMJ. 2019;366:l4898.
Wells G, Shea B, O'Connell D, Peterson J, Welch V, Losos M, et al. The Newcastle-Ottawa Scale (NOS) for assessing the quality of nonrandomised studies in meta-analyses 2019 [cited 2021 May 21]. Available from: http://www.ohri.ca/programs/clinical_epidemiology/oxford.asp.
Pandharipande PP, Pun BT, Herr DL, Maze M, Girard TD, Miller RR, et al. Effect of sedation with dexmedetomidine vs lorazepam on acute brain dysfunction in mechanically ventilated patients: the MENDS randomized controlled trial. JAMA. 2007;298(22):2644-53.
Riker RR, Shehabi Y, Bokesch PM, Ceraso D, Wisemandle W, Koura F, et al. Dexmedetomidine vs midazolam for sedation of critically Ill patients: a randomized trial. JAMA. 2009;301(5):489-99.
Shehabi Y, Grant P, Wolfenden H, Hammond N, Bass F, Campbell M, et al. Prevalence of delirium with dexmedetomidine compared with morphine based therapy after cardiac surgery: a randomized controlled trial (DEXmedetomidine COmpared to Morphine-DEXCOM Study). Anesthesiology. 2009;111(5):1075-84.
Xuan Y, Fan R, Chen J, Wang Y, Wu J, Yang J, et al., editors. Effects of dexmedetomidine for postoperative delirium after joint replacement in elderly patients : a randomized , double-blind , and placebo-controlled trial. Int J Clin Exp Med. 2018;11(12):13147-57.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
บท
การอนุญาต
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพิ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารโรงพยาบาลชลบุรี