การเปลี่ยนแปลงมิติแนวขวางและเสถียรภาพหลังการผ่าตัดด้วยวิธีอินทราออรัล เวอร์ติคอล เรมัส ออสติโอโตมี

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาการเปลี่ยนแปลงมิติแนวขวางภายหลังการผ่าตัดถอยกระดูกขากรรไกรล่าง เสถียรภาพ และภาวะแทรกซ้อนจากการผ่าตัดด้วยวิธีอินทราออรัล เวอร์ติคอล เรมัส ออสติโอโตมี

วัสดุอุปกรณ์และวิธีการ : เก็บข้อมูลจากผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดด้วยอินทราออรัล เวอร์ติคอล เรมัส ออสติโอโตมี ซึ่งรับการรักษาที่แผนกศัลยกรรมช่องปากและแม็กซิลโลเฟเชียล โรงพยาบาลชลบุรี ตั้งแต่ปี 2557 ถึง 2565 โดยสืบค้นจากเวชระเบียนผู้ป่วย ทั้งแฟ้มประวัติ และภาพถ่ายรังสีในระบบ  และนำมาวิเคราะห์ทางภาพถ่ายรังสี และสถิติ โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา  Fisher’s exact test และ Paired sample T-test

ผล : มีผู้ป่วยในการศึกษา 55 ราย เป็นเพศชาย 15 ราย เพศหญิง 40 ราย อายุเฉลี่ย 26.98 ปี ช่วงอายุ 17-41 ปี มีผู้ป่วยผ่านเกณฑ์เพื่อศึกษาเรื่องความกว้างของใบหน้า 12 คน พบว่าความกว้างก่อนผ่าตัด 93.1±6.95 มิลลิเมตร เปลี่ยนแปลงหลังผ่าตัด 1 ปี 1.95±5.75 มิลลิเมตร  2 ปี 2.37±3.51 มิลลิเมตร ซึ่งไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P < 0.05) มีผู้ป่วย 11 คน ผ่านเกณฑ์เพื่อศึกษาเรื่องเสถียรภาพหลังการผ่าตัด พบความแตกต่างตำแหน่งปลายฟันที่หลังผ่าตัดทันทีและ 1 ปี -0.35±2.03 มิลลิเมตร และความแตกต่างตำแหน่งปลายฟันที่หลังผ่าตัดทันทีและ 2 ปี   0.55±0.68 มิลลเมตร ซึ่งไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P < 0.05) และพบความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลงไปของริมฝีปากและคางหลังผ่าตัด ระยะเวลาน้อยกว่า 1 ปี คิดเป็นร้อยละ 21.9 (23 /105 ข้าง) และมีอาการ  1 ปีหรือมากกว่า ร้อยละ 4.76 (5/105 ข้าง) พบ condylar luxation ร้อยละ 0.92 (1/109 ข้าง)

สรุป : การผ่าตัดด้วยวิธีอินทราออรัล เวอร์ติคอล เรมัส ออสติโอโตมี จึงมีภาวะแทรกซ้อนที่ต่ำ มีเสถียรภาพที่ดี และไม่ทำให้ใบหน้ากว้างขึ้น