ประสิทธิผลของรูปแบบการเล่นในศตวรรษที่ 21 ต่อทักษะด้านอารมณ์ และสังคมในเด็กปฐมวัยไทย

บทคัดย่อ

สถานการณ์เด็กปฐมวัยไทยล่าสุดพบว่า พัฒนาการด้านอารมณ์และสังคมเป็นด้านที่เด็กมีพัฒนาการตามเกณฑ์ น้อยที่สุดเป็นลำดับที่ 2 โดยการเล่นร่วมกันระหว่างเด็กกับผู้ปกครองยังมีน้อย กรมอนามัยจึงพัฒนารูปแบบการเล่น เพื่อส่งเสริมพัฒนาการและทักษะเด็กไทยในศตวรรษที่ 21 ขึ้น งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาประสิทธิผลของ รูปแบบการเล่นดังกล่าวในบริบทครัวเรือน บริบทสถานพัฒนาเด็กปฐมวัย และทั้ง 2 บริบทร่วมกัน ที่มีต่อทักษะด้าน อารมณ์และสังคมในเด็กปฐมวัย กลุ่มตัวอย่างคือเด็กอายุ 3-6 ปี จำนวน 415 คน ใน 5 จังหวัด ได้แก่ เชียงใหม่ ราชบุรี นนทบุรี ขอนแก่น และนครศรีธรรมราช โดยแบ่งกลุ่มตัวอย่างออกเป็น 2 กลุ่มอายุ ได้แก่ เด็กอายุ 3-5 ปี จำนวน 399 คน ใช้แบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์เด็กอายุ 3-5 ปี (ฉบับย่อ) และเด็กอายุ 4-6 ปี จำนวน 263 คน ใช้แบบประเมินพฤติกรรมเด็ก เพื่อประเมินทักษะด้านอารมณ์และสังคมตามเกณฑ์อายุ ใช้สถิติ Wilcoxon’s test วิเคราะห์คะแนนเฉลี่ยก่อนและหลังใช้รูปแบบการเล่นฯ ภายในกลุ่ม และใช้สถิติ Kruskal-Wallis test วิเคราะห์คะแนนเฉลี่ยก่อนใช้รูปแบบการเล่น หลังใช้รูปแบบการเล่นฯ และคะแนนเฉลี่ยทีเปลี ่ ่ยนไประหว่างกลุ่ม พบว่า เด็กอายุ 3-5 ปี มีคะแนนเฉลี่ยรวมแบบประเมินความฉลาดทางอารมณ์หลังใช้รูปแบบการเล่นฯ ของกลุ่มควบคุม กลุ่มทดลองบริบทครัวเรือน และกลุ่มทดลองบริบทสถานพัฒนาเด็กปฐมวัย เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ส่วนเด็กอายุ 4-6 ปี มีคะแนนเฉลี่ยปัญหาพฤติกรรมรวมลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติหลังใช้รูปแบบการเล่นฯ ใน กลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองบริบทครัวเรือน (p<0.05) และคะแนนเฉลี่ยปัญหาพฤติกรรมรวมหลังใช้รูปแบบการ เล่นฯ ของทั้ง 4 กลุ่มแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) จึงควรต่อยอดให้ใช้รูปแบบการเล่นดังกล่าว อย่างกว้างขวาง เพื่อส่งเสริมทักษะด้านอารมณ์และสังคมของเด็กปฐมวัยไทย ให้พร้อมที่จะเป็นเด็กไทยแห่งศตวรรษ ที่ 21