ปัจจัยการรับรู้และแรงสนับสนุนทางสังคมของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการรักษาด้วยยาของผู้ป่วยจิตเภทในอำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาส

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยด้านชีวสังคม ปัจจัยด้านการรับรู้ และแรงสนับสนุนทางสังคมที่ผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทได้รับ และศึกษาปัจจัยด้านชีวสังคม ปัจจัยด้านการรับรู้ ปัจจัยด้านแรงสนับสนุนทางสังคมของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการรักษาด้วยยาของผู้ป่วยจิตเภท กลุ่มตัวอย่างได้แก่ ผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภทในอำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาส จำนวน 150 คน สุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย เป็นแบบสอบถามมี 4 ส่วน คือ ส่วนที่ 1 ปัจจัยด้านชีวสังคมของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภท ส่วนที่ 2 ปัจจัยด้านการรับรู้ ประกอบด้วย การรับรู้ถึงความรุนแรงของการเกิดโรค มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .81 การรับรู้ถึงประโยชน์ของการรักษาด้วยยา มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .78 การรับรู้ถึงโอกาสเสี่ยงต่อการเกิดอาการกำเริบหรือป่วยซ้ำ มีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ .89 และการรับรู้ถึงอุปสรรคของการรักษาด้วยยา มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .82 ส่วนที่ 3 ปัจจัยด้านแรงสนับสนุนทางสังคม ประกอบด้วย แรงสนับสนุนทางสังคมด้านอารมณ์ มีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ .80 แรงสนับสนุนทางสังคม ด้านข้อมูล ข่าวสาร มีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ .83 แรงสนับสนุนทางสังคมด้านสิ่งของ เงิน มีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ .79 และแรงสนับสนุนด้านการเข้าถึงบริการ มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .78 และส่วนที่ 4 พฤติกรรมการรักษาด้วยยา ของผู้ป่วยจิตเภท มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .80 โดยรวมทั้งฉบับมีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ .87 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหพันธ์แบบเพียร์สัน และสัมประสิทธิ์ ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอนและใช้สถิติวิเคราะห์หาค่าสัมประสิทธิ์สหพันธ์พหุคูณ (R) ผลการวิจัย พบว่า 1) พฤติกรรมการรักษาด้วยยาของผู้ป่วยจิตเภท ในอำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาส อยู่ในระดับปานกลาง 2) ผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภท ในอำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาส มีปัจจัยด้านการรับรู้ โดยรวยอยู่ในระดับมาก และปัจจัยด้านแรงสนับสนุนทางสังคมอยู่ในระดับปานกลาง 3) ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการรักษาด้วยยาของผู้ป่วยจิตเภท ในอำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาส อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ได้แก่ อาชีพนักเรียนนักศึกษา การรับรู้ถึงประโยชน์ของการรักษาด้วยยา การรับรู้ถึงความรุนแรงของโรค แรงสนับสนุนทางสังคมด้านอารมณ์และแรงสนับสนุนทางสังคมด้านการเข้าถึงบริการ