ประสิทธิผลของการใช้แนวปฏิบัติทางคลินิกสำหรับป้องกันความคลาดเคลื่อนในการบริหารยาแก่ผู้ป่วย โรงพยาบาลแพร่

บทคัดย่อ

บทนำ:  ความคลาดเคลื่อนในการบริหารยาแก่ผู้ป่วยเป็นปัญหาสำคัญในการให้บริการสุขภาพที่มีผลกระทบต่อตัวชี้วัดด้านคุณภาพการพยาบาล การจัดการป้องกันความคลาดเคลื่อนทางยาที่ดีจะช่วยให้เกิดคุณภาพและความปลอดภัยในชีวิตผู้ป่วย

วัตถุประสงค์:  เพื่อศึกษาความรู้เกี่ยวกับการบริหารยาของพยาบาลหลังมีการใช้แนวปฏิบัติ และเพื่อศึกษาประสิทธิผลของการใช้แนวปฏิบัติทางคลินิกสำหรับป้องกันความคลาดเคลื่อนในการบริหารยาแก่ผู้ป่วย

วิธีการศึกษา:    เป็นวิจัยปฏิบัติการ (operations research) ทำการศึกษาที่หอผู้ป่วยอายุรกรรมสามัญ ในช่วงเดือน มกราคม-กุมภาพันธ์ 2565 กลุ่มตัวอย่างเป็นพยาบาลวิชาชีพจำนวน 53 คนที่ทำหน้าที่บริหารยาในช่วงที่มีการใช้แนวปฏิบัติและยินยอมเข้าร่วมงานวิจัย เครื่องมือในงานวิจัยประกอบด้วย 1) แนวปฏิบัติทางคลินิกสำหรับการป้องกันความคลาดเคลื่อนในการบริหารยาแก่ผู้ป่วย 2) แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป 3) แบบประเมินความรู้ในการบริหารยา 4) แบบรายงานการเกิดความคลาดเคลื่อนในการบริหารยาซึ่งผ่านการตรวจสอบความตรงก่อนนำมาใช้ในการศึกษา ดำเนินการศึกษาตามกรอบแนวคิดของสภาวิจัยการแพทย์และสุขภาพแห่งชาติประเทศออสเตรเลีย (NHMRC, 1999; 2000)  วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงบรรยาย

ผลการศึกษา:    ก่อนมีการใช้แนวปฏิบัติกลุ่มตัวอย่างมีคะแนนความรู้ในการบริหารยาอยู่ในระดับดีคิดเป็นสัดส่วนร้อยละ 30.1 หลังมีการใช้แนวปฏิบัติกลุ่มตัวอย่างมีคะแนนความรู้อยู่ในระดับดีคิดเป็นสัดส่วนร้อยละ 86.7 (p<.001) และอัตราการเกิดความคลาดเคลื่อนในการบริหารยาก่อนการใช้แนวปฏิบัติเท่ากับ 4.19 ครั้งต่อ 1,000 วันนอน หลังมีการใช้แนวปฏิบัติลดลงเป็น 2.09 ครั้งต่อ 1,000 วันนอน

สรุป: แนวปฏิบัติทางคลินิกสำหรับการป้องกันความคลาดเคลื่อนในการบริหารยาแก่ผู้ป่วยโรงพยาบาลแพร่ สามารถเพิ่มความรู้ในการบริหารยาของพยาบาล และลดการเกิดความคลาดเคลื่อนในการบริหารยาของพยาบาลได้ หากมีการเก็บข้อมูลในเชิงลึกมากขึ้นสามารถนำไปพัฒนาใช้ต่อเพื่อเป็นประโยชน์ในทางคลินิกได้

คำสำคัญ: การป้องกันความคลาดเคลื่อนในการบริหารยา     การใช้แนวปฏิบัติทางคลินิก