ผลของการฟื้นฟูสมรรถภาพทางกายด้วยการฝึกกิจกรรมแบบเฉพาะเจาะจงแบบเป็นวงจร (task-oriented circuit training) ร่วมกับการปรับสภาพบ้านและสิ่งอำนวยความสะดวกแบบจำเพาะ ระดับความพึ่งพิงต่อสมรรถนะและคุณภาพชีวิตในคนพิการทางการเคลื่อนไหวหรือร่างกายในพื้นที่บริการ โรง

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้ เพื่อศึกษาผลของการฟื้นฟูสมรรถภาพทางกายด้วยการฝึกกิจกรรมแบบเฉพาะเจาะจงแบบเป็นวงจร ร่วมกับการปรับสภาพบ้านและสิ่งอำนวยความสะดวกแบบจำเพาะระดับความพึ่งพิงต่อสมรรถนะและคุณภาพชีวิตในคนพิการทางการเคลื่อนไหวหรือร่างกาย ในพื้นที่บริการโรงพยาบาลสิรินธร จังหวัดขอนแก่น วิธีการศึกษา ผู้วิจัยได้คัดเลือกคนพิการตามเงื่อนไข จำนวน 10 คน (ชาย 5 คน และหญิง 5 คน อายุเฉลี่ย 63.10 ± 17.15 ปี) จากนั้นออกแบบที่อยู่อาศัยและจัดสร้างตามแบบ หลังปรับสภาพบ้านผู้วิจัยให้คนพิการฝึกออกกำลังกายโดยใช้การฝึกกิจกรรมแบบเฉพาะเจาะจงเป็นวงจรเป็นเวลา 8 สัปดาห์ ผู้วิจัยจดบันทึกสมรรถนะคนพิการโดยใช้แบบสอบถาม International Classification of Functioning, Disability and Health (ICF) และประเมินคุณภาพชีวิตโดยใช้แบบสอบถาม EQ-5D-5L ในการบันทึกก่อนและหลังปรับสภาพแวดล้อมและที่อยู่อาศัย และหลังการฝึกออกกำลังกายเสร็จสิ้น ผลการศึกษาพบว่า การปรับสภาพแวดล้อมและที่อยู่อาศัยให้เหมาะสมทำให้สมรรถนะของคนพิการดีขึ้น โดยเฉพาะด้านการทำความสะอาดร่างกายตัวเอง การเคลื่อนที่ภายในและภายนอกบ้านโดยใช้อุปกรณ์ช่วย นอกจากนี้พบว่าหลังการฝึกการฟื้นฟูสมรรถภาพทางกายด้วยการฝึกกิจกรรมแบบเฉพาะเจาะจงแบบเป็นวงจร 8 สัปดาห์ทำให้สมรรถนะของคนพิการดีขึ้น โดยด้านที่มีการเปลี่ยนแปลงสมรรถนะมากที่สุด ได้แก่ การเดิน การลุกขึ้นจากท่านั่งยอง การเคลื่อนที่ภายในและภายนอกบ้านโดยใช้อุปกรณ์ช่วย เมื่อพิจารณาคุณภาพชีวิตจากแบบสอบถาม EQ-5D-5L พบว่าหลังปรับสภาพบ้าน มีค่าอรรถประโยชน์เพิ่มขึ้น 0.3481 และหลังสิ้นสุดการฝึกพบว่ามีค่าเพิ่มขึ้น 0.3778

คำสำคัญ : การฝึกกิจกรรมแบบเฉพาะเจาะจงแบบเป็นวงจร, การปรับสภาพบ้าน, คนพิการทางการเคลื่อนไหว     หรือร่างกาย, สมรรถนะ, คุณภาพชีวิต