The Model Development of Emergency Aeromedical Transport of Critically Ill Patients in Tak Province
Keywords:
development, management model, emergency transport of critically ill patients, aircraft, Tak ProvinceAbstract
This study aimed to develop the management model of emergency aeromedical transport of critically ill patients in Tak Province.The study included (1) analyzing the situation of emergency aeromedical transport of critically ill patients in 2018-2019 and reviewing the related literature, (2) developing the management model of emergency aeromedical transport of critically ill patients through the participatory interactive workshop, and (3) evaluating this management model by expert judgment, testing and assessing this model. Results: A total of 13 critically ill patients received emergency aeromedical transport during 2018–2019 (7 cases in 2018 and 6 in 2019) in Tak Province. The majority of them (84.6%) were in the western districts and all cases had level 1 severity. Eight cases (61.5%) had primary mission of aeromedical transport at the incident sites. It was found that the incident reporting and command center did not have enough personnel, including poor experience in request for the transport among new personnel. Lack of vehicles to transport the patients to the aircraft was identified. Coordination for case notification and transport between the provincial and central command centers was not effective. Aeromedical transport of critically ill patients in 2018 required contact of many agencies. The model development of aeromedical transport in the province consisted of plan, do, check and action. In each step, pre-flight, in-flight and post-flight were addressed. The developed model was overall at the high level by expert evaluators. After applying the model, the duration between the request for aeromedical transport and lifting of the aircraft significantly reduced when compared with that before the model. The survival rate of the patients within 72 hours also significantly increased after applying the model. This management model of emergency aeromedical transport of critically ill patients developed in Tak Province can reduce coordination time and mortality of the patients.
Downloads
References
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดตาก. สรุปผลการดำเนินงาน ระบบการแพทย์ฉุกเฉินจังหวัดตาก 2560. ตาก: สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดตาก; 2561.
โรงพยาบาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช. รายงานการดำเนินงานระบบการแพทย์ฉุกเฉินของโรงโรงพยาบาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ประจำปี 2560. ตาก: โรงพยาบาลสมเด็จพระเจ้าตากสิน; 2561.
ธีรารัตน์ เพ็ชรประเสริฐ, ศิวนาฏ พีระเชื้อ. ปัจจัยที่สัมพันธ์ กับการเสียชีวิตที่ 24 ชั่วโมง ของผู้ป่วยที่ถูกลำเลียงทาง อากาศโดยโรงพยาบาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช. ลำปางเวชสาร 2563;41(2):58-67.
Namukasa J. The influence of airline service quality on passenger satisfaction and loyalty: the case of Uganda airline industry. The TQM Journal 2013;25(5):520-32.
เอกลักษณ์ ดีรุ่งโรจน์. การลำเลียงผู้ป่วยทางอากาศ: การลำเลียงข้าราชการตำรวจที่เจ็บป่วยหรือได้รับบาดเจ็บจากการปฏิบัติหน้าที่ของกลุ่มงานศูนย์ส่งกลับและรถพยาบาล โรงพยาบาลตำรวจ.วารสารพยาบาลตำรวจ 2564;13(1): 208-17.
Donabedian A. An introduction to quality assurance in health care. Oxford: Oxford University Press; 2003.
บุญชม ศรีสะอาด. การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพมหานคร: สุริยาสาส์น; 2560.
ศูนย์นเรนทร สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. ผลการดำเนินการส่งต่อผู้ป่วยฉุกเฉินด้วยอากาศยาน 2553 – 2562 [อินเทอร์เน็ต]. 2562 [สืบค้นเมื่อ 18 ต.ค. 2565]. แหล่งข้อมูล: http://www.niems.go.th/tsds/ScrnPub/ performance_detail.aspx?ItemId=1
สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. การประชุมชี้แจงแนวทาง การจ่ายเงินเพื่ออุดหนุนหรือชดเชยการปฏิบัติการฉุกเฉินทาง อากาศยาน ครั้งที่ 1/2564; วันที่ 22 กันยายน 2564; ห้อง ประชุม 602 ชั้น 6 สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ, นนทบุรี. นนทบุรี: สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ; 2564.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.