การระบาดของโรคอาหารเป็นพิษฮีสตามินจากดักแด้หนอนไหมทอดใน 7 จังหวัด ประเทศไทย ระหว่าง เดือนธันวาคม 2550-มกราคม 2551

บทคัดย่อ

ทีมสอบสวนใช้หลักการทางระบาดวิทยาเชิงพรรณนา เพื่อหาสาเหตุการระบาดของโรคอาหารเป็นพิษจากการกินแมลงทอดใน 7 จังหวัด โดยวิเคราะห์ข้อมูลจากการสอบสวนโรคในจังหวัดดังกล่าวและติดตามเส้นทางลำเลียงของแมลงทอดที่สงสัยจากร้านค้าปลีกถึงตลาดส่งและวิเคราะห์หาสารพิษตกค้าง สารพิษจากแบคทีเรีย และเพาะเชื้อแบคทีเรีย จำนวน 60 ตัวอย่าง

24 ธันวาคม 2550 ถึง 7 มกราคม 2551 พบผู้ป่วย 118 คน ร้อยละ 66 นอนโรงพยาบาล ซึ่งร้อยละ 91ของผู้ป่วยกินดักแด้หนอนไหมทอด โดยมีอาการ คลื่นไส้อาเจียน (83%) เวียนศีรษะรุนแรง (78%) เห็นภาพ ซ้อน (64%) ชารอบปาก (21%) สั่นทั้งตัว (17%) ใจสั่น (17%) อ่อนเพลีย (14%) กล้ามเนื้อแข็งเกร็ง (5%)และผื่น (5%) อาการรุนแรงตามปริมาณการกิน อาการหายเป็นปรกติในหนึ่งวัน ระยะฟักตัวเฉลี่ย 4 ชั่วโมง (15 นาที ถึง 22 ชั่วโมง) หลังจากพ่อค้าขายส่งหยุดขายดักแด้ที่นำเข้าจากต่างประเทศ การระบาดจึงได้ยุติลงในเวลาต่อมา ผลตรวจ 60 ตัวอย่าง ไม่พบสารพิษชนิดที่พบทั่วไป แต่พบฮีสตามีนในแมลงรวมหลายชนิดทอด 1 ตัวอย่าง และมี 1 ใน 5 ตัวอย่าง ของดักแด้หนอนไหมทอดที่มีฮีสตามีนในปริมาณสูง 875 มิลลิกรัมต่อ กิโลกรัม (50 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม ค่ามาตรฐานของปลาในประเทศสหรัฐอเมริกา)

สารพิษนี้มักจะระบาดในอาหารบางชนิดโดยเฉพาะปลาทะเล ครั้งนี้นับว่าเป็นครั้งแรกที่มีรายงานการระบาดจากแมลงซึ่งระบบความเย็นในการขนส่งจากแหล่งผลิตถึงผู้บริโภคที่เหมาะสมจะช่วยลดปัจจัยการระบาด