ประสิทธิผลของการจัดการสิ่งแวดล้อมทางกายภาพในโรงเรียนต่อการมีกิจกรรมทางกายของนักเรียน: การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบ

บทคัดย่อ

การมีกิจกรรมทางกายไม่เพียงพอกลายเป็นปัญหาสุขภาพที่สำคัญประการหนึ่งในประชากรเด็กและเนื่องจากประชากรกลุ่มนี้ ใช้เวลาอยู่ในโรงเรียนเป็นระยะเวลานาน โรงเรียนจึงเป็นสถานที่ที่สามารถ มีผลต่อระดับการมีกิจกรรมทางกายของเด็ก การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทบทวนวรรณกรรมเกี่ยวกับประสิทธิผลของการจัดสิ่งแวดล้อมทางกายภาพ (Built environment) ในโรงเรียนที่มีต่อระดับการมีกิจกรรมทางกายของนักเรียน รวมทั้งสังเคราะห์ปัจจัยสำหรับประสิทธิผลของมาตรการต่อการส่งเสริมการมีกิจกรรมทางกาย การศึกษานี้เป็นการทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบ โดยทบทวนวรรณกรรมภาษาอังกฤษซึ่งตีพิมพ์ ในวารสารวิชาการระหว่างเดือนกรกฎาคม 2550 ถึง สิงหาคม 2555 ซึ่งได้คัดเลือกแล้วจำนวน 28 บทความ โดยให้ความสนใจกับ ระเบียบวิธีวิจัย ตัวแปรทางสิ่งแวดล้อมทางกายภาพและประสิทธิผลของมาตรการต่อระดับการมีกิจกรรมทางกายของนักเรียน การทบทวนครั้งนี้พบว่างานวิจัย ส่วนใหญ่วัดผลลัพธ์ที่ระดับกิจกรรมทางกายในส่วนที่ต้องอาศัยการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อ เช่นระยะเวลาและระดับของการออกกำลังกาย โดยมีเพียง 3 ชิ้น ที่ใช้ดัชนีมวลกาย (Body mass index: BMI)เป็นตัวแปรด้วยและยังพบว่า ประสิทธิผลของมาตรการขึ้นอยู่กับประเภทของมาตรการที่ได้ดำเนินการเป็นสำคัญ ทั้งนี้พบว่าปัจจัยสำคัญของโรงเรียนที่มีผลบวกต่อระดับกิจกรรมทางกายของนักเรียน ได้แก่ พื้นที่ของโรงเรียนขนาดใหญ่ การมีสิ่งอำนวยความสะดวกเกี่ยวกับการมีกิจกรรมทางกาย การมีพื้นที่ในการทำกิจกรรม สันทนาการ การมีนโยบายด้านการกีฬาชัดเจน และการจัดกิจกรรมเพื่อส่งเสริมการมีกิจกรรมทางกายเป็นประจำ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการจัดการสิ่งแวดล้อมทางกายภาพของโรงเรียนสามารถเป็นมาตรการ ส่งเสริมการมีกิจกรรมทางกายของนักเรียนที่มีประสิทธิผลในระยะยาว และผู้มีส่วนเกี่ยวข้องควรพัฒนามาตรการการจัดการสิ่งแวดล้อมทางกายภาพของโรงเรียนและบูรณาการเข้ากับนโยบายส่งเสริมสุขภาพของโรงเรียน การศึกษาวิจัยในอนาคตควรใช้ระเบียบวิธีวิจัยที่เหมาะสมและมีคุณภาพมากขึ้น และควรกำหนดขอบเขตของประสิทธิผลของสิ่งแวดล้อมทางกายภาพของโรงเรียนให้ชัดเจน