ผลของโปรแกรมการฝึกทักษะสังคมแบบทางไกล สำหรับเด็กออทิสติก

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัยแบบผสมผสานครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการฝึกทักษะสังคมแบบทางไกล สำหรับเด็กออทิสติก ขั้นตอนการวิจัยเชิงปริมาณเป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่างเป็นเด็กออทิสติกอายุ 7-12 ปีจำนวน 30 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 15 คน กลุ่มควบคุุมได้รับการฝึกทักษะสังคมแบบดั้งเดิิมโดยนักกิจกรรมบำบัด กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมทัักษะสังคม แบบทางไกลโดยผู้ดูแล ด้วยการบันทึกวิดีทัศน์และติดตามผลผ่านทางแอพลิเคชันไลน์ จำนวน 10 สัปดาห์ ภายหลัง เสร็จสิ้้นโปรแกรม สัมภาษณ์์เชิงลึกผู้ดูแลที่ใช้โปรแกรมการฝึกทักษะสังคมทางไกลจำนวน 15 คน วิเคราะห์ข้้อมูล เชิงปริมาณโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา Chi-square, Paired t-test และIndependent t-test ส่วนการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุุณภาพ ใช้การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า หลังการทดลองเด็กออทิสติกกลุ่มฝึกทักษะสังคมทางไกลมี คะแนนเฉลี่ยทักษะสังคมเพิ่่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p=0.00) เช่นเดียวกับการฝึกทักษะสังคมแบบดั้งเดิมิ ส่่วนคะแนนเฉลี่ยทักษะสังคมระหว่างสองกลุ่มไม่มีความแตกต่างกันทั้งก่อนและหลังทดลอง ผลจากการสัมภาษณ์เชิงลึก พบว่า มีสาระสำคัญ 4 ประเด็นเกี่ยวกับการฝึกทักษะสังคมแบบทางไกล คือ (1) สร้างสัมพันธภาพและการเรีียนรู้ ใหม่่ (2) สะดวก ลดค่าใช้จ่าย เวลาและการเดินทาง (3) นำไปใช้และต่อยอดในชีวิตประจำวัน และ (4) ทางเลือกของ การรักษา แสดงให้เห็นว่่า โปรแกรมการฝึกทักษะสังคมแบบทางไกลสามารถนำไปประยุกต์ใช้เป็นแนวทางในการพัฒนา เด็กออทิสติก โดยสร้างการมีส่วนร่วมจากครอบครัว เพื่อเป็นทางเลือกของการให้บริการ และสามารถดำ เนินการใน ลัักษณะสองวิธีควบคู่กัน