การพัฒนาแนวปฏิบัติการป้องกันสิ่งตกค้างในร่างกายผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัด โรงพยาบาลราชวิถี

บทคัดย่อ

มาตรฐานการผ่าตัดที่มีคุณภาพจำเป็นต้องอยู่ภายใต้แนวปฏิบัติที่มีประสิทธิภาพ เพื่อป้องกันการเกิดสิ่งตกค้างในร่างกายผู้ป่วย ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดภาวะแทรกช้อน ส่งผลกระทบทั้งสุขภาพกายและจิตใจ รวมไปถึงคุณภาพชีวิตการวิจัยและพัฒนาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและประเมินผลการใช้แนวปฏิบัติในการป้องกันสิ่งตกค้างในร่างกาย ผู้ป่วยผ่าตัด และศึกษาความพึงพอใจของผู้ใช้แนวปฏิบัติในการป้องกันสิ่งตกค้างในร่างกายผู้ป่วยผ่าตัด ดำเนินการศึกษาในงานการพยาบาลผู้ป่วยผ่าตัด โรงพยาบาลราชวิถี ระหว่างเดือน มิถุนายน 2559 - มีนาคม 2560 โดยประยุกต์ใช้กระบวนการพัฒนาตามวงจรเดมมิ่ง (PDCA) และการใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ของไอโอวา เลือกกลุ่ม-ตัวอย่างแบบเจาะจง แบ่งเป็น 2 กลุ่มได้แก่ (1) พยาบาลวิชาชีพจำนวน 72 คน (2) ผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาด้วยการผ่าตัดจำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย (1) แนวปฏิบัติฯ (2) แบบประเมินการปฏิบัติฯ ตามแนวปฏิบัติแบบสังเกต (3) แบบสอบถามความพึงพอใจของผู้ใช้แนวปฏิบัติฯ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา ร้อยละ ค่าเฉลี่ย มัธยฐาน ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าต่ำสุดและค่าสูงสุด เปรียบเทียบอุบัติการณ์การเกิดสิ่งตกค้างในร่างกาย ผู้ป่วยผ่าตัดโดยใช้สถิติไคว์สแควร์ ผลการศึกษาได้แนวปฏิบัติฯ ที่พัฒนาขึ้นประกอบด้วย 5 หมวด ได้แก่ (1)แนวปฏิบัติด้านการนับผ้าซับโลหิต (2) แนวปฏิบัติด้านการนับของมีคม (3) แนวปฏิบัติด้านการนับเครื่องมือผ่าตัด (4) แนวปฏิบัติด้านการบันทึกการนับผ้าซับโลหิต ของมีคม และเครื่องมือผ่าตัด และ (5) แนวปฏิบัติเมื่อการนับไม่ครบเกิดขึ้น ผลการประเมินการใช้แนวปฏิบัติ พบอุบัติการณ์สิ่งตกค้างในร่างกายผู้ป่วยผ่าตัด ลดลงอย่าง มีนัยสำคัญทางสถิติ โดยก่อนใช้แนวปฏิบัติฯมีอุบัติการณ์ 4 ราย หลังใช้แนวปฏิบัติฯ ไม่มีอุบัติการณ์เกิดขึ้น (P-value = 0.038) ความพึงพอใจในภาพรวมโดยผู้ใช้แนวปฏิบัติเกือบทั้งหมด มีความพึงพอใจต่อแนวปฏิบัติทุกด้านในระดับมากถึงมากที่สุด (ร้อยละ 94.5 - 98.7) การวิจัยสรุปได้ว่า แนวปฏิบัติที่พัฒนาขึ้น เป็นแนวทางที่มีมาตรฐาน สามารถ ป้องกันอุบัติการณ์สิ่งตกค้างในร่างกายผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัด ดังนั้นงานการพยาบาลผู้ป่วยผ่าตัดในระดับตติยภูมิสามารถใช้แนวปฏิบัตินี้ และมีการประเมินผลอย่างต่อเนื่อง