การรักษาฟันที่มีรอยโรคร่วมระหว่างโรคเนื้อเยื่อในและโรคปริทันต์: รายงานผู้ป่วย

บทคัดย่อ

ฟันที่มีรอยโรคร่วมระหว่างโรคเนื้อเยื่อในและโรคปริทันต์ควรได้รับการตรวจวินิจฉัยอย่างละเอียดและถูกต้องเนื่องจากรอยโรคทั้งสองมีลักษณะคล้ายกันและอาจมีความสัมพันธ์กัน การวินิจฉัยถึงสาเหตุที่แท้จริงของรอยโรคจะทำให้มีการวางแผนการรักษาที่ถูกต้องและได้รับผลสำเร็จในการรักษา ผู้ป่วยหญิงไทยอายุ 26 ปี มีอาการเหงือกบวมบริเวณฟันกรามล่างขวา การตรวจทางคลินิกพบฟัน 46 มีเหงือกบวมบริเวณด้านแก้มและมีวัสดุบูรณะฟันประเภทอมัลกัมขนาดใหญ่ พบร่องลึกปริทันต์บริเวณกลางฟันด้านแก้ม ภาพรังสีพบรอยโรคมีลักษณะเป็นเงาดำรอบปลายรากฟันลุกลามไปยังแยกรากฟัน ลักษณะของรอยโรคที่ตรวจพบเบื้องต้นคล้ายกับโรคปริทันต์ แต่เมื่อตรวจอย่างละเอียดพบว่าพันชี่นี้ไม่ตอบสนองต่อการทดสอบความมีชีวิตของเนื้อเยื่อในด้วยกระแสไฟฟ้า ร่องลึกปริทันต์พบเพียง 1ตำแหน่ง มีลักษณะแคบและลึก ภาพรังสีพบเงาดำบริเวณแยกรากฟัน แต่สันกระดูกเบ้าฟันทั้งด้านใกล้กลางและไกลกลางอยู่ในระดับปกติ ซึ่งลักษณะดังกล่าวเป็นลักษณะของรอยโรคที่มีสาเหตุมาจากโรคเนื้อเยื่อใน ฟันซี่นี้จึงได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นรอยโรคร่วมประเภทรอยโรคที่มีสาเหตุจากโรคเนื้อเชื่อในเพียงอย่างเดียว ดังนั้นการรักษาคลองรากฟันเพียงอย่างเดียวทำให้รอยโรคหายเป็นปกติได้โดยไม่ต้องให้การรักษาโรคปริทันต์ จากการติดตามผลภายหลังการรักษาคลองรากฟัน เป็นระยะเวลา 6, 12 และ 18 เดือน พบฟัน 46 ไม่มีอาการใด ๆ เหงือกและร่องลึกปริทันต์ปกติจากภาพรังสีพบมีการหายของรอยโรคอย่างชัดเจน มีการสร้างกระดูกขึ้นมาแทนที่บริเวณที่ถูกทำลายไป