ประสิทธิผลในการเคลือบหลุมร่องฟัน โดยทันตาภิบาลในโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล จังหวัดเลย

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลการป้องกันฟันผุจากการเคลือบหลุมร่องฟัน โดยประเมินการคงอยู่ของสารเคลือบหลุมร่องฟันในฟันกรามแท้ชี่ที่หนึ่ง ที่ได้ให้บริการโดยทันตาภิบาลในโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลและเปรียบเทียบการเกิดโรคฟันผุในฟันที่ได้รับการเคลือบหลุมร่องฟัน และฟันที่ไม่ได้รับการเคลือบหลุมร่องฟันเมื่อเวลาผ่านไป 24 เดือน ในปีการศึกษา 2554 นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 จำนวน 1,367 คน ได้รับการเคลือบหลุมร่องฟันกรามแท้ชี่ที่หนึ่ง จำนวน 1,052 คน คิดเป็นร้อยละ 77.0 ฟันกรามแท้ชี่ที่หนึ่งที่ได้รับการเคลือบหลุมร่องฟันจำนวน 2,934 ชี่เฉลี่ย 2.8 ชี่/คน พบสารเคลือบหลุมร่องฟันมีการยึดติดสมบูรณ์ร้อยละ 67.1 หลุดบางส่วนร้อยละ 19.8 และหลุดหมดร้อยละ 13.1 ในฟันที่มีสารเคลือบหลุมร่องฟันยึดติดสมบูรณ์ไม่พบฟันผุ สารหลุดบางส่วนและหลุดหมดพบฟันผุรวมร้อยละ 13.4 เมื่อวิเคราะห์เปรียบเทียบการเกิดโรคฟันผุของฟันกรามแท้ที่ได้รับการเคลือบหลุมร่องฟัน กับฟันที่ไม่ได้รับการเคลือบหลุมร่องฟัน โดยใช้ Chi-square และ Odd ratio พบว่า ฟันที่ได้รับการเคลือบหลุมร่องฟันจะมีฟันผุน้อยกว่าฟันที่ไม่ได้เคลือบหลุมร่องฟันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) พบความสัมพันธ์เชิงบวก ระหว่างปริมาณการเคลือบหลุมร่องฟันของทันตาภิบาลกับการเกิดโรคฟันผุ ภายหลังการเคลือบหลุมและร่องฟัน 24 เดือน (p<0.05) สรุปได้ว่า การเคลือบหลุมร่องฟันที่มีคุณภาพที่ทำให้สารเคลือบหลุมร่องฟันมีการยึดติดสมบูรณ์อยู่ได้นานนั้น มีประสิทธิผลในการป้องกันฟันผุในฟันกรามแท้ซี่ที่หนึ่งในนักเรียนประถมศึกษา