การพยายามฆ่าตัวตามในจังหวัดเชียงใหม่ : กรณีศึกษาโรงพยาบาลนครพิงค์ จังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

การศึกษาเรื่องนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อคันหาคุณลักษณะและปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการพยายามฆ่าตัวตาย ใน จังหวัดเชียงใหม่ โดยมีกลุ่มเป้าหมายในการศึกษา คือ กลุ่มผู้พยายามฆ่าตัวตาย ระหว่างเดือนตุลาคม 2547-ถึงเดือนกันยายน 2550 ที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลนครพิงค์ จังหวัดเชียงใหม่ การศึกษาพบว่า ผู้พยายามฆ่าตัวตายส่วนใหญ่อยู่ในช่วงอาย 15-24 ปี ร้อยละ 42.0 วิธีการฆ่าตัวตายที่นิยมปฏิบัติใช้วิธีกินสารเคมีถึงร้อยละ 89.9 ส่วนการส่งสัญญาณแสดงท่าทีว่าจะทำร้ายตนเอง พบว่ามีอัตราสูง ร้อยละ 34.5 จึงแสดงว่าสามารถป้องกันการฆ่าตัวตายได้ถึงหนึ่งในสาม สาเหตุที่นำไปสู่การฆ่าตัวตายมักจะเกิดจากปัจจัยหลากหลายแต่พบว่าปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการทำร้ายตนเองมากที่สุดคือ ปัญหาความสัมพันธ์ในครอบครัวและคนใกล้ชิดได้แก่ ปัญหากับพ่อแม่พี่น้อง ชีวิตสมรส และคู่รัก รวมร้อยละ 66.4 รองลงไปคือปัญหาเศรษฐกิจ ร้อยละ 26.0ในประเด็นของภาวะซึมเศร้า พบว่ากลุ่มพยายามฆ่าตัวตายมีอาการเข้ากับหลักเกณฑ์การวินิจฉัย ICD10 เป็น Depressive episode (F32) ร้อยละ 44.5 ผลการศึกษาในครั้งนี้น่าจะเป็นประโยชน์ในการวางแผน ป้องกันและลดความรุนแรงในปัญหาการฆ่าตัวตายของจังหวัดต่าง ๆ ในประเทศไทยได้