ผลของการใช้แนวปฏิบัติการเฝ้าระวังสัญญาณเตือนภาวะวิกฤตทารกแรกเกิดในหอผู้ป่วยบริบาลทารกแรกเกิด โรงพยาบาลแพร่
บทคัดย่อ
บทนำ: การใช้แนวปฏิบัติการเฝ้าระวังสัญญาณเตือนภาวะวิกฤตทารกแรกเกิดในหอผู้ป่วยบริบาลทารกแรกเกิดช่วยให้ประเมินผู้ป่วยก่อนเข้าสู่ภาวะวิกฤตได้อย่างถูกต้องเหมาะสม จะช่วยลดอุบัติการณ์การย้ายห้องไอซียู โดยไม่ได้วางแผนได้
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลของการใช้แนวปฏิบัติการเฝ้าระวังสัญญาณเตือนภาวะวิกฤตทารกแรกเกิด ในหอผู้ป่วยบริบาลทารกแรกเกิด โรงพยาบาลแพร่
วิธีการศึกษา: การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัย Historical control design แบบ 2 กลุ่ม เปรียบเทียบวัดก่อนและหลังการทดลอง ในหอผู้ป่วยบริบาลทารกแรกเกิด โรงพยาบาลแพร่ โดยใช้แนวปฏิบัติการเฝ้าระวังสัญญาณเตือนภาวะวิกฤตทารกแรกเกิด กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา คือ ผู้ป่วยทารกแรกเกิดที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยบริบาลทารกแรกเกิด โรงพยาบาลแพร่ จำนวณ 368 ราย กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามแนวปฏิบัติเดิม เก็บข้อมูลย้อนหลัง 202 ราย กลุ่มทดลองได้รับการพยาบาลตามแนวปฏิบัติการเฝ้าระวังสัญญาณเตือนภาวะวิกฤตทารกแรกเกิด 166 ราย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา เปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างกลุ่มด้วย T-Test หรือ Rank sum test, Exact probability test และ logistic regression
ผลการศึกษา: ในกลุ่มที่ได้รับแนวปฏิบัติการเฝ้าระวังสัญญาณเตือนภาวะวิกฤตทารกแรกเกิดมีอัตราการย้าย ห้องไอซียู น้อยกว่ากลุ่มที่ใช้แนวปฏิบัติเดิมเมื่อปรับความแตกต่างของอายุครรภ์และน้ำหนักทารกเมื่อแรกรับที่แตกต่างกัน พบว่าการใช้แนวทางปฏิบัติการเฝ้าระวังสัญญาณเตือนภาวะวิกฤตทารกแรกเกิดสามารถลดการย้ายห้องไอซียู โดยไม่ได้ว่างแผนได้ร้อยละ 88
สรุป: การใช้แนวปฏิบัติการเฝ้าระวังสัญญาณเตือนภาวะวิกฤตทารกแรกเกิดในหอผู้ป่วยบริบาลทารกแรกเกิดช่วยลดอุบัติการณ์การย้ายห้องไอซียู โดยไม่ได้ว่างแผนได้ ควรนำแนวปฏิบัติการเฝ้าระวังสัญญาณเตือนภาวะวิกฤตทารกแรกเกิดมาใช้
คำสำคัญ: ทารกแรกเกิด, สัญญาณเตือนภาวะวิกฤตทารกแรกเกิด, การย้ายเข้าไอซียูโดยไม่ได้วางแผน
เอกสารอ้างอิง
Paliwoda M, New K, Bogossian F. Neonatal early warning tools for recognizing and responding to clinical deterioration in neonates cared for in the maternity setting: A retrospective case–control study. Int J Nurs Stud 2020;61:125-35. doi:10.1016/j. ijnurstu. 2016.06.006
สถาบันรับรองคุณภาพสถานพยาบาล. มาตรฐานโรงพยาบาลและบริการสุขภาพ ฉบับที่ 5. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ก.การพิมพ์เทียนกวง; 2564.
ธัญรดี จิรสินธิปก, เพียงใจ เจิมวิวัฒน์กุล, สุวิภา นิตยางกูร, สมจิตต์ วงศ์สุวรรณสิริ, สารา วงษ์เจริญ, บรรณาธิการ. มาตรฐานการพยาบาลในโรงพยาบาล (ปรับปรุงครั้งที่ 2). พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก; 2551.
มาลัย มั่งชม. Early Warning Signs การเฝ้าระวังความเสี่ยงใน NICU. ใน: สันติ ปุณณะหิตานนท์, บรรณาธิการ. Practical Points and Updates in Neonatal Care. กรุงเทพฯ: แอคทีฟ พริ้นท์; 2562. หน้า 142-47.
น้ำทิพย์ ทองสว่าง. Early Warning Signs. ใน: สันติ ปุณณะหิตานนท์, บรรณาธิการ. Practical Points and Updates in Neonatal Care. กรุงเทพฯ: แอคทีฟ พริ้นท์; 2562. หน้า 148-61.
โรงพยาบาลแพร่. ข้อมูลสารสนเทศสถิติผู้ป่วย หอผู้ป่วยบริบาลทารกแรกเกิด โรงพยาบาลแพร่ ในปี 2564-2567. แพร่: โรงพยาบาลแพร่; 2567.
โรงพยาบาลแพร่. Risk Profile หอผู้ป่วยบริบาลทารกแรกเกิด โรงพยาบาลแพร่ ปี 2566. แพร่: โรงพยาบาลแพร่; 2567.
โรงพยาบาลแพร่. รายงานการประเมินตนเองหอผู้ป่วยบริบาลทารกแรกเกิด โรงพยาบาลแพร่ ปี 2566. แพร่: โรงพยาบาลแพร่; 2567.
วรุตพร อำพลพรรณ. การศึกษาการใช้ Newborn Early Warning Scoring (NEWS) ในการคาดการณ์อาการเปลี่ยนแปลงของทารกแรกเกิด. ใน Service Plan Sharing ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ: กองบริหารการสาธารณสุข; 2565.
พรพรรณ ดาศรี. ดูแลทารกแรกเกิดด้วยใจ ให้ปลอดภัยจากภาวะวิกฤต [อินเทอร์เน็ต]. เชียงใหม่: สวนดอกวาไรตี้; 2565 [เข้าถึงเมื่อ 23 เมษายน 2567]. เข้าถึงได้จาก: https://w2.med.cmu.ac.th/ suandok-variety/wp-content/uploads/ 2022/02/037_ดูแลทารกแรกเกิดด้วยใจ-ให้ปลอดภัยจากภาวะวิกฤต.pdf?x43945
เอื้องดอย ตันฑพงศ์, สุพัตรา ทาอ้อ. ผลการใช้โปรแกรมการประเมินสัญญาณเตือนภาวะวิกฤตในทารกแรกเกิดในการพยาบาลทารกแรกเกิด สถาบันสุขภาพเด็กแห่งชาติมหาราชินี. วารสารวิจัยสุขภาพและการพยาบาล 2564;37(3):76-88.
ปนัดดา บุบผามาโล, อาภาวรรณ หนูคง, สมสิริ รุ่งอมรรัตน์. ผลของการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลระบบสัญญาณเตือนก่อนภาวะวิกฤตต่อความรู้การปฏิบัติและการตรวจพบภาวะผิดปกติในทารกแรกเกิดกลุ่มเสี่ยงของพยาบาล. วารสารพยาบาลศาสตร์ 2566;41(3):79-93.
