The effectiveness of the fall prevention model among the elderly dwelling in the community
Keywords:
fall prevention model, elderly, community, village health volunteer, physical therapyAbstract
Background: Falling is a common problem among the elderly. Phrae province has found that the incidence of hip fracture patients from falls is increasing continuously. Preventing falls of the elderly, therefore, is necessary.
Objectives: To study the effectiveness of fall prevention models of the elderly in the community-dwelling in the municipality of Mueang Phrae District, Phrae Province, by using the community as a base.
Study design: This study was an action research study in Phrae municipality in 18 communities from February 2021 to January 2022. The sample was specifically selected from elderly aged 60 years and over who were screened for risk of falls, and the risk scores from the fall assessment with Thai falls risk assessment test (Thai-FRAT) were in the range of 4-11 points and/or TUGT greater than 15 seconds. A total of 58 participants were analyzed by descriptive statistics, inferential statistics, and narrative summary
Results: It was found that the elderly, after eight weeks of physical activity, had a statistically significant improvement in Thai-FRAT scores and the TUGT test (p<0.05). There was statistically significant (p < 0.05) in physical activity after twenty-four weeks of fall history from before participating.
Conclusion: The fall prevention model among the elderly dwelling in the community showed a statistically significant improvement when assessed with Thai FRAT, TUGT, and no fall incidence. Monitoring and encouraging a home-based self-exercise program for the elderly is important.
Keywords: fall prevention model, elderly, community, village health volunteer, physical therapy
References
Rubenstein LZ. Fall in older peo-ple: epidemiology, risk factors and strategies for prevention. Age Ageing 2006; 35(Suppl2:ill37-41. dol: 10.1093/ageing/ afl084
Rubenstein LZ, Josephson KR. Falls and Their Prevention in Elderly People:What Does the Evidence Show? Med Clin N Am 2006; 90 (5):807–24. doi:10.1016/j.mcna.2006.05.013.
กระทรวงสาธารณสุข. สถิติสาธารณสุขพ.ศ 2557. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก; 2558.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. การสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2564. นนทบุรี: กองสถิติพยากรณ์ สำนักงานสถิติแห่งชาติ; 2565.
ลักษณ์ ชุติธรรมานันท์, นิกร จันภิลม, ธนาวรรณ แสนปัญญา, สุวิชา จันทร์สุริยกุล. รายงานโครงการวิจัย เรื่องการพัฒนารูปแบบการให้บริการการแพทย์ฉุกเฉินในผู้สูงอายุกระดูกสะโพกหัก จังหวัดแพร่. แพร่: สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ (สพฉ.); 2561.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดแพร่. แบบรายงานการตรวจราชการและนิเทศงานกรณีปกติ จังหวัดปีงบประมาณ 2562; แพร่: สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดแพร่; 2562.
Thiamwong L, Thamarpirat J, Manee sriwongul W, Jitapunkul S. Thai Falls Risk Assessment Test (Thai-FRAT) developed for community-dwelling Thai elderly. Journal of the Medical Association of Thailand 2008;91(2): 1823-32.
โรงพยาบาลแพร่. แบบรายงานข้อมูลผู้ป่วยผ่าตัดกระดูกสะโพกหัก โรงพยาบาลแพร่ ปีงบประมาณ 2564. แพร่: โรงพยาบาลแพร่: 2564.
สำนักงานเทศบาลเมืองแพร่. แบบรายงานข้อมูลการคัดกรองสุขภาพและภาวะเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุเขตเทศบาลเมืองแพร่. แพร่: สำนักงานเทศบาลเมืองแพร่: 2564.
ธัญญรัตน อโนทัยสินทวี, แสงศุลี ธรรมไกรสร, พัฒนศรี ศรีสุวรรณ. รายงานการทบทวนวรรณกรรมอยางเปนระบบเรื่องมาตรการการปองกันการพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุ. นนทบุรี: โครงการประเมินเทคโนโลยีและนโยบายดานสุขภาพ; 2557.
พระราชบัญญัติวิชาชีพกายภาพบำบัด พ.ศ. 2547. ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 121, ตอนพิเศษ 65 ก (ลงวันที่ 22 ตุลาคม 2547).
มานิตา รักศรี, นารีรัตน์ จิตรมนตรี, เสาวลักษณ์ จิรธรรมคุณ. ผลของโปรแกรมการปรับความเชื่อด้านสุขภาพต่อพฤติกรรมป้องกันการหกล้มของผู้ป่วยสูงอายุในโรงพยาบาล. วารสารพยาบาลสภากาชาดไทย 2562;12(2):134-50.
Podsiadlo D, Richardson S. The timed "Up & Go": A test of basic functional mobilityfor frail elderly persons. J Am Geriatr Soc 1991; 39(2):142-8.
ลัดดา เถียมวงศ์, วันทนา มณีศรีวงศ์กู, สุทธิชัย จิตะพันธ์กุล. ปัจจัยเสี่ยงของการหกล้มของผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ในชุมชน. วารสารพฤฒาวิทยาและเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ 2544;2:46-52.
ธัญญรัตน์ อโนทัยสินทวี, แสงศุลี ธรรมไกรสร, พัฒน์ศรี ศรีสุวรรณ, ชลัญธร โยธาสมุทร. ยากันล้มคู่มือป้องกันการหกล้มในผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย; 2558.
Rovinelli RJ, Hambleton RK. On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Paper presented at the annual meeting of AERA,San Francisco. Eric Document 1976;56. ED121845.
Haines TP, Bennell KL, Osborne RH, Hill KD. Effectiveness of targeted falls prevention programme in subacute hospital setting: randomized controlled trial. BMJ 2004;328(7441):676. doi: 10.1136/ bmj.328.7441.676.
รุ่งทิวา วัจฉละฐิติ, ภครตี ชัยวัฒน์. การออกกำลังกายในผู้สูงอายุ. ใน: คณาจารย์สาขากายภาพบำบัด คณะกายภาพบำบัด มหาวิทยาลัยมหิดล, บรรณาธิการ. กายภาพบำบัดเพื่อประชาชน. กรุงเทพฯ: แสงดาว; 2555.
Chou CH, Hwang CL, Wu YT. Effect of exercise on physical function, daily living activities, and quality of life in the frail older adults: a meta-analysis. Arch Phys Med Rehabil 2012;93(2):237-44.
ภาวดี วิมลพันธุ์, ชนิษฐา พิศฉลาด. ผลของโปรแกรมป้องกันการพลัดตกหกล้มต่อการพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุ. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข 2557;23(3):98-109.
ระวีวรรณ ทรัพย์อินทร์, ญาศิณี เคารพธรรม. สื่อกับผู้สูงอายุในประเทศไทย. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์ 2560;11(2):369-86.
