การพัฒนารูปแบบการควบคุมระดับความดันโลหิตในผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน อำเภอเปือยน้อย จังหวัดขอนแก่น

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการ มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการควบคุมระดับความดันโลหิต ในผู้ป่ วยโรคความดันโลหิตสูงโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน อำเภอเปือยน้อย จังหวัดขอนแก่น กระบวนการวิจัยแบ่ง เป็น 3 ระยะ คือ (1) วิเคราะห์สถานการณ์ (2) ระยะปฏิบัติการ (3) ระยะประเมินผล กลุ่มตัวอย่างที่เป็นผู้ป่ วยโรค ความดันโลหิตสูงที่ไม่สามารถควบคุมระดับความดันโลหิตได้ 47 คน บุคลากรสาธารณสุข ผู้ดูแล ภาคีเครือข่าย และ แกนนำชุมชน 28 คน เก็บรวบรวมข้อมูลเชิงปริมาณ และเชิงคุณภาพ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และPaired t-test, 95%CI, p-value และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า ผู้ป่ วยส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง ร้อยละ 63.83 อายุเฉลี่ย 54.62 ปี (SD=5.68) ระยะเวลาที่เป็นโรคความดันโลหิตสูง เฉลี่ย 6.59 ปี (SD=5.72) สถานภาพสมรส ร้อยละ 76.60 ส่วนใหญ่จบการศึกษาระดับประถมศึกษา ร้อยละ 74.47 ประกอบอาชีพรับจ้าง ร้อยละ 61.70 ผลลัพธ์การพัฒนารูปแบบการควบคุมระดับความดันโลหิตในผู้ป่ วย โรคความดันโลหิตสูงโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน คือ (1) มีรูปแบบการควบคุมโรคความดันโลหิตสูงในชุมชน ส่งเสริมหลักการควบคุมความดันโลหิตตามแนวทางเวชศาสตร์ป้ องกัน เวชศาสตร์วิถีชีวิต เวชศาสตร์ครอบครัว และ การมีส่วนร่วมของชุมชน (2) เกิดภาคีเครือข่าย คณะกรรมการควบคุมโรคความดันโลหิตสูงระดับอำเภอเพื่อพัฒนา คุณภาพชีวิตของผู้ป่ วย (3) ผู้ป่ วยได้รับการพัฒนาความรู้และทักษะในการดูแลตนเองโรคความดันโลหิตสูง การได้ รับบริการสุขภาพจากบุคลากรทางการแพทย์ที่สอดคล้องกับวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของผู้ป่ วย ค่าเฉลี่ยก่อนและหลังการ การพัฒนารูปแบบ พบว่า ค่า systolic blood pressure ค่า diastolic blood pressure ระดับความเครียดปานกลาง และ ระดับความเครียดสูง ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ระดับค่าคะแนนเฉลี่ย ความรู้ พฤติกรรมการป้ องกัน ความดันโลหิตสูง เพิ่มขึ้น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05)