Effectiveness of Storytelling Promoting Program for Three Generations Family with Development of Preschool Children in Phayao Province
Keywords:
storytelling, three generations family, development of preschool childrenAbstract
The objective of the pretest-posttest study with compared group was to assess the effectiveness of storytelling promotion program for three-generation families to promote development of preschool children in Phayao province. The samples were 70 families, all with three generations. The assessment of family relationships, the storytelling promotion program and Development Surveillance and Promotion Manual (DSPM) were used as research instruments. Data were analyzed using descriptive and inferential statistics, with Wilcoxon signed-rank test used to compare differences in preschool children’s development before and after participating in the program, and Mann-Whitney U test used to compare differences in preschool children’s development in the experimental group and the control group. The results showed that parents engaged in storytelling activities 60.00% of the time (1-3 days per week), spending 10 minutes per session and used Aesop’s fables 51.43%. The baseline characteristics of parents included parental age, grandparents age and family relationship scale, and for preschool children were gender, age, BMI and birth weight. These characteristics showed no difference between the experimental and control groups. The comparison of toddlers’ development within the experimental group before and after participating in the program revealed a statistically significant improvement (p<0.05). Moreover, when comparing the experimental group with the control group at the conclusion of the research project, a statistically significant difference was observed (p<0.05). Therefore, family storytelling significantly influences the development of toddlers. Consequently, it is recommended that parents regularly engage in storytelling with toddlers on a daily basis.
Downloads
References
สำนักส่งเสริมและพัฒนาสุขภาพจิต กรมสุขภาพจิต. คู่มือแนวทางการดูแลเด็กปฐมวัยจากแม่วัยรุ่น (ฉบับปรับปรุง). นนทบุรี: มานะดีมีเดีย; 2560.
คณะกรรมการการพัฒนาเด็กปฐมวัยแห่งชาติ. มาตรฐานสถานพัฒนาเด็กปฐมวัยแห่งชาติ National Standard for Early Childhood Care, Development and Education Thailand คณะรัฐมนตรีมีมติเห็นชอบ วันที่ 2 มกราคม 2562. การประชุมชี้แจงแนวทางการดำเนินงานตามมาตรฐานสถานพัฒนาเด็กปฐมวัยแห่งชาติ; วันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2562; ห้องกรุงเทพบอลล์รูม ชั้น 2 โรงแรมรอยัล ซิตี้, กรุงเทพมหานคร. กรุงเทพมหานคร: คณะกรรมการการพัฒนาเด็กปฐมวัยแห่งชาติ; 2562.
คณะกรรมการตรวจสอบและประเมินผล กระทรวงสาธารณสุข. แบบรายงานความก้าวหน้าผลการตรวจสอบและ ประเมินผลภาคราชการประเด็นการตรวจสอบเพื่อสนับสนุน การตรวจสอบ [อินเทอร์เน็ต]. [สืบค้นเมื่อ 1 ต.ค. 2566]. แหล่งข้อมูล: https://nich.anamai.moph.go.th/web-upload/9x45fd5e87a10707bad447547633b2d76d/202105/m_news/9269/204371/file_download/887e17e91cebf6b1bc2333537c6efb01.pdf
Vargas-Vitoria R, Faúndez-Casanova C, Cruz-Flores A, Hernandez-Martinez J, Jarpa-Preisler S, Villar-Cavieres N, et al. Effects of combined movement and storytelling intervention on fundamental motor skills, language development and physical activity level in children aged 3 to 6 years: study protocol for a randomized controlled trial. Children 2023;10(9):1530.
Eyre ELJ, Clark CCT, Tallis J, Hodson D, Lowton-Smith S, Nelson C, et al. The effects of combined movement and storytelling intervention on motor skills in South Asian and white children aged 5-6 years living in the United Kingdom. Int J Environ Res Public Health 2020;17(10):3391.
รสสุคนธ์ อยู่เย็น. ผลของการจัดกิจกรรมการเล่านิทาน ประกอบการแสดงบทบาทสมมติที่มีต่อความเชื่อมั่นในตนเองของเด็กชั้นอนุบาลปีที่ 2. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal 2557;7(2):779-87.
พัชรมณฑ์ ศุภสุข. การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ในเด็กปฐมวัยโดยการเล่านิทานประกอบคำถามปลายเปิดแบบมี โครงสร้างควบคู่การเสริมแรงทางสังคม [วิทยานิพนธ์ปริญญา ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาพัฒนาการ]. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทราวิโรฒ; 2556. 182 หน้า
สถานบันพัฒนาอนามัยเด็กแห่งชาติ กรมอนามัย. คู่มือเฝ้าระวังและส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัย development surveillance and promotion manual (DSPM). นนทบุรี: สยามพิมพ์นานา; 2562.
กฤษดา เอื้ออภิศักดิ์ , นันทวัน สกุลดี, เดือนเพ็ญ ทองป้อง. ผลของโปรแกรมการให้ความรู้เรื่องการเล่านิทานเพื่อส่งเสริมพัฒนาการด้านภาษาของเด็กปฐมวัยต่อความรู้และ พฤติกรรมการเล่านิทานของผู้ดูแลเด็กทีมารับบริการที่คลินิกตรวจสุขภาพเด็กดี ศูนย์อนามัยที่ 7 ขอนแก่น. วารสารศูนย์อนามัยที่ 7 ขอนแก่น 2564;13(2):37-54.
จิราภรณ์ แสงพารา, สุพัฒนา ศักดิษฐานนท์, พูลสุข ศิริพูล, เบญจมาศ พระธานี. ผลของโปรแกรมการส่งเสริมพัฒนาการ ด้านภาษาของเด็กอายุ 2-3 ปี: การศึกษาเบื้องต้น. วารสารการแพทย์โรงพยาบาลอุดรธานี 2561;26(2):137-47.
ศูนย์ฝึกอบรมและแพทยศาสตรศึกษา. ประสิทธิผลของ โปรแกรมส่งเสริมพัฒนาการของเด็กอายุ 3-5 ปี. ราชบุรี: ศูนย์อนามัยที่ 5; 2562.
สราญจิต อินศร, ยศสยา อ่อนคำ, ฤทธิรงค์ เรืองฤทธิ์ . ประสิทธิผลของโปรแกรมการส่งเสริมพัฒนาการและสร้างวินัยเชิงบวกโดยครอบครัวมีส่วนร่วมต่อพัฒนาการเด็ก อายุ 3-5 ปี จังหวัดมหาสารคาม. วารสารวิชาการสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดมหาสารคาม 2564;5(10):143-60.
ประภัสสร บราวน์, แสงสุรีย์ ดวงคำน้อย. การพัฒนาความ สามารถในการพูดของเด็กปฐมวัยด้วยกิจกรรมการแสดงประกอบการเล่านิทาน. วารสารวิชาการและวิจัยมหาวิทยาลัย ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 2564;11(1):194-206.
นัดทพร สีสถาน, ศรีกัญภัสสร์ รังสีบวรกุล. ผลการพัฒนา ทักษะการฟังและการพูดภาษาไทยของนักเรียนชั้นอนุบาลปี ที่ 2 โดยใช้กิจกรรมการเล่านิทาน. วารสารสังคมศาสตร์- วิชาการ 2557;7(3):7-17.
เยาวนุช ทานาม, จิราภรณ์ พจนาอารีย์วงศ์. การพัฒนา ชุดการสอนความฉลาดทางสังคมและอารมณ์ของเด็ก ปฐมวัย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์ 2564;8(11):1-11.
Muñiz EI, Silver EJ, Stein RE. Family routines and social-emotional school readiness among preschool-age children. J Dev Behav Pediatr 2014;35(2):93-9.
ดุลยรัตน์ โถวประเสริฐ. ผลของการอ่านสื่อนิทานต่อ พฤติกรรมการเลิกใช้ขวดนมของเด็กและทัศนคติของ ผู้ปกครองของเด็กปฐมวัยในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี. วารสารทันตาภิบาล 2564; 32(1):1-12.
จุรีรัตน์ นุรักษ์, อริสรา บุญรัตน์. การพัฒนาจริยธรรมด้าน ความมีวินัยของนักเรียน โดยใช้กิจกรรมการเล่านิทาน ศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 3 จังหวัดสงขลา. วารสารอัล-ฮิกมะฮฺ มหาวิทยาลัยฟาฏอนี 2564;11(22):1-8.
ปัทมา ศิวะโกศิษฐ, วิมลทิพย์ มุสิกพันธ์. ผลของการเล่านิทาน และบทบาทของนิทานในการส่งเสริมพฤติกรรมทาง จริยธรรมของเด็กปฐมวัยที่ศึกษาอยู่ในโรงเรียนเอกชนใน เขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ 2562;30(1):178-88.
คณะอนุกรรมการตรวจสอบและประเมินผลราชการ กลุ่ม กระทรวง คณะที่ 2. รายงานการพัฒนาเด็กปฐมวัย. [อินเทอร์เน็ต]. [สืบค้นเมื่อ 1 ต.ค. 2566]. แหล่งข้อมูล: https://www.nesdc.go.th/ewt_w3c/ewt_dl_link. php?nid=10104
มาลี เอื้ออำนวย, อภิรัช อินทรางกูร ณ อยุธยา, กมลทิพย์ ทิพย์สังวาลย์, พรรณนิภา บุญกล้า, ศศิธร คำมี, กรชนก หน้าขาว. ผลของโปรแกรมการส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัย ต่อความรู้และพฤติกรรมการส่งเสริมพัฒนาการเด็กของบิดามารดาและผู้ดูแล อำเภอเมือง จังหวัด ลำปาง. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ สสอท 2564;3(1):48-63.
Zivan M, Horowitz-Kraus T. Parent–child joint reading is related to an increased fixation time on print during storytelling among preschool children. Brain and Cognition 2020;143:105596.
มนัสมีน เจะโนะ, รอฮานิ เจะอาแซ. ผลของโปรแกรมการ กระตุ้นพัฒนาการอย่างมีส่วนร่วมของผู้ดูแลเด็กในศูนย์- พัฒนาเด็กเล็กต่อพัฒนาการของเด็กอายุ 2-5 ปี. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ 2562;30(2): 80-8.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
