ประสิทธิผลของโปรแกรมการส่งเสริมการเล่านิทานของครอบครัวคนสามวัยต่อพัฒนาการเด็กปฐมวัย ในจังหวัดพะเยา

บทคัดย่อ

การศึกษานี้ใช้รูปแบบวิจัยกึ่งทดลอง แบบ 2 กลุ่มวัด 2 ครั้ง ก่อน-หลัง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผล ของโปรแกรมการส่งเสริมการเล่านิทานของครอบครัวคนสามวัยต่อพัฒนาการเด็กปฐมวัย ในจังหวัดพะเยา กลุ่มตัวอย่าง เป็นครอบครัวคนสามวัย จำนวน 70 ครอบครัว เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบประเมินสัมพันธภาพในครอบครัว โปรแกรมการส่งเสริมการเล่านิทาน และแบบประเมินพัฒนาการเด็กปฐมวัย (DSPM) วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติเชิงพรรณนาและสถิติเชิงอนุมานวิเคราะห์ความแตกต่างของพัฒนาการเด็กปฐมวัยก่อนและหลังเข้าร่วมโครงการโดยใช้ Wilcoxon signed-rank test และเปรียบเทียบความแตกต่างของพัฒนาการเด็กปฐมวัยในกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม โดยใช้ Mann-Whitney U test ผลการศึกษาพบว่า มีการเล่านิทานใน 6 เดือนที่ผ่านมาของผู้ดูแลเด็กปฐมวัย ร้อยละ 60.00 เป็นจำนวน 1-3 วันต่อสัปดาห์ ส่วนใหญ่ใช้เวลาเล่า 10 นาที ต่อครั้ง ใช้นิทานอีสปเล่าเป็นประจำ ร้อยละ 51.43 ส่วนลักษณะพื้นฐานที่สำคัญของผู้ปกครอง ได้แก่ อายุผู้ปกครอง อายุปู่ ย่า/ตายายและสัมพันธภาพใน ครอบครัว ของเด็กปฐมวัย ได้แก่ เพศ อายุ (เดือน) BMI (กิโลกรัม/เมตร2 ) น้ำหนักแรกคลอด (กรัม) และผลประเมินพัฒนาการเด็กทีผ่านเกณฑ์ ทั้งกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมไม่แตกต่าง ผลการเปรียบเทียบค่ามัธยฐานคะแนน ่ พัฒนาการของเด็กปฐมวัยในกลุ่มทดลอง ก่อนและหลังเข้าร่วมโปรแกรม พบว่า แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) และเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มทดลองกับกลุ่มควบคุมเมื่อเสร็จสิ้นโครงการวิจัย พบว่า แตกต่างกันอย่างมี นัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ดังนั้น การเล่านิทานของครอบครัวคนสามวัยมีผลกับพัฒนาการเด็กปฐมวัย จึงเสนอ แนะให้ผู้ปกครองเล่านิทานให้กับเด็กปฐมวัยเป็นประจำทุกวัน