สภาวะสุขภาพตาของคณาจารย์และบุคลากรของมหาวิทยาลัยรังสิต

บทคัดย่อ

มหาวิทยาลัยรังสิดร่วมมือกับกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส) จัดตั้งมหาวิทยาลัยสร้างเสริมสุขภาพ และได้รดรวจสุขภาพของคณาจารย์และบุคลากรทั้งหมดในมหาวิทยาลัยต่อเนื่องมาหลายปี โดยตรวจสุขภาพทั่วไปและสุขภาพดา (ซึ่งประกอบไปด้วยการวัดสายดา คัดกรองความดันตา) พร้อมทั้งตรวจทางห้องปฏิบัติการที่จำเป็นตามอายุ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อต้องการทราบข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับสุขภาพตาของคณาจารย์และบุคลากรทั้งหมดของมหาวิทยาลัยรังสิต เปรียบเทียบกับข้อมูลของประชากรในประเทศไทยและการเข้าถึงบริการทางตา

การศึกษาโดยจักษุแพทย์ของคณะทัศนมาตรศาสตร์รวบรวมข้อมูลระดับสายตาและความดันตาที่มีความผิดปรกติของบุคลากรที่มาตรวจสุขภาพในปี 2553 และนัดหมายบุคลที่มีผลการตรวจตาผิดปรกติหรือมีประวัติโรคทางอายุรกรรมที่อาจมีภาวะแทรกซ้อนทางตาหรือมีประวัติโรคตาในครอบครัวมาตรวจเพิ่มเดิมและตรวจวัดความดันตาซ้ำในผู้ที่มีความคันตาผิดปรกติด้วยวิธีที่เป็นมาตรฐาน ตรวจตาส่วนหน้าและจอประสาทตา พร้อมทั้งถ่ายรูปจอประสาทตา ถ้าพบความผิดปรกติจะส่งไปพบจักษุแพทย์ของ ศูนย์จักบุอาร์เอส ยู เพื่อการวินิจฉัยและรักษาที่สมบูรณ์ต่อไป

การศึกษาพบว่ามีคณาจารย์และบุคลากรทั้งหมด 1,867 คนและมารับการตรวจคัดกรองทางดา 1,257คน (63.90%) เป็นเพศชาย 536 คน เพศหญิง 721 คนอายุ 21-81ปี เฉลี่ย 41.70 ปี มีสายตาเห็นในระดับ ดีโดยไม่ต้องใช้แว่นตา ร้อยละ 87.43 กลุ่มที่สายตาไม่ดี มีแว่นตาหรือเลนส์สัมผัสใช้แล้ว 387 คน (66.61%)แต่นำมาใช้ในวันที่มาตรวจ 307 คน (52.8496 ) มีแว่นตาแต่ไม่ค่อยได้ใช้ 80 คน (20.67%) เมื่อได้รับการแก้ไขด้วยแว่นตาหรือเลนส์สัมผัสแล้ว สามารถมองเห็นในระดับดีใส่แว่นถูกต้อง ร้อยละ 70.34 มีความดันตาผิดปรกติ 215 คน (17.10%) ได้แนะนำผู้ที่มองเห็นไม่ดีและมีความคันตาผิดปรกติและมีโรคเบาหวาน ความ ดันโลหิตสูง ไขมันสูง มาตรวจตาโดยละเอียด มีผู้มาตรวจเพิ่มเติมกับจักบุแพทย์ 135 คน จาก 372 คน (36.29%) พบว่ามีสายตาผิดปรกติ 64 คน (47.76%) มีต้อหิน 6 คน (4.44% ) มีปัจจัยเสี่ยงที่จะเป็นต้อหิน 19 คน (14.07 %) มีโรคจอประสาทตาและจุดรับภาพ 15 คน (11.199) ดาเหล่และเป็นตาขี้เกียจ 1 คน (0.74% ) ได้รับการยิงเลเซอร์เพื่อป้องกันต้อหินและรักษาจอประสาทตา 7 คน (5.19%)

การศึกษานี้สรุปได้ว่าสุขภาพดาของคณาจารย์และบุคลากรส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยรังสิตที่มารับตรวจตาอยู่ในระดับดี เมื่อนำมาเปรียบเทียบกับข้อมูลของประชากรในประเทศไทย พบว่าไม่แตกต่างกัน แต่เมื่อเปรียบเทียบการมีสายตาผิดปรกติ การเข้าถึงบริการวัดสายตา และมีแว่นตาใช้ พบว่าดีกว่าประชากรไทย ทั่วไป แต่การศึกษานี้เป็นเพียงการศึกษาเบื้องด้น เพราะบุคลากรกลุ่มเสี่ยงมารับการตรวจตาเพียงร้อยละ 36.29