จำนวนครั้งของการฟื้นฟูทางกิจกรรมบำบัดที่ส่งผลต่อความสามารถด้านการเคลื่อนไหวรยางค์ส่วนบน ในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง

บทคัดย่อ

การฟื้นฟูทางกิจกรรมบำบัด มีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมความสามารถในการเคลื่อนไหวรยางค์ส่วนบนของ ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง เพื่อให้ผู้ป่วยสามารถช่วยเหลือตนเองได้สูงสุด ลดปัญหาการสูญเสียสมรรถภาพ และ กลับเข้าสู่สังคมได้ อย่างไรก็ตามการศึกษาเกี่ยวกับปริมาณและความถี่ในการฟื้ นฟูยังมีค่อนข้างจำกัด ส่งผลกระทบ ต่อการกำหนดขอบเขตและแนวทางในการให้บริการ รวมถึงการจัดสรรทางด้านทรัพยากรและบุคลากร การศึกษานี้มี วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาจำนวนครั้งของการฟื้ นฟูกิจกรรมบำบัดที่ส่งผลต่อความสามารถสมรรถภาพด้านการ เคลื่อนไหวรยางค์ส่วนบนในผู้ป่ วยโรคหลอดเลือดสมอง ศึกษาในผู้ป่ วยโรคหลอดเลือดสมอง จำนวน 63 คนที่เข้ารับ การฟื้ นฟูกิจกรรมบำบัด ณ สถาบันสิรินธรเพื่อการฟื้ นฟูฯ ความถี่ 3 ครั้งต่อสัปดาห์ ครั้งละ 60 นาที จะได้รับการ ประเมินความสามารถด้านการเคลื่อนไหวรยางค์ส่วนบนด้วย Fugl-Meyer assessment (FMA) ในครั้งแรกและทุกๆ 3 ครั้ง ที่ผู้ป่ วยเข้ารับการฝึก ติดตามผลที่ระยะการฝึกทั้งหมด 45 ครั้ง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา และ Pair t-test (P<0.05) ผลการศึกษาพบว่า ผู้ป่ วยที่ความบกพร่องด้านการเคลื่อนไหวรยางค์ส่วนบนระดับน้อย มีคะแนน FMA เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องจนถึงการฝึกครั้งที 27 ส่วนผู้ป่ วยที ่ มีความบกพร่องระดับปานกลางจนถึงรุนแรง มีคะแนน ่ FMA เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องจนถึงการฝึกครั้งที่ 39 โดยสรุป จำนวนครั้งในการฝึกกิจกรรมบำบัดที่ส่งผลต่อความ สามารถในการเคลื่อนไหวรยางค์ส่วนบนในผู้ป่ วยโรคหลอดเลือดสมองที่มีระยะเวลาการเกิดโรคไม่เกิน 1 ปี คืออย่าง น้อย 27 ครั้ง ในกลุ่มที่มีความบกพร่องระดับน้อย และ 39 ครั้ง ในกลุ่มที่มีความบกพร่องระดับปานกลางจนถึง รุนแรง