การรักษาและควบคุมวัณโรคในแรงงานข้ามชาติ โรงพยาบาลสมุทรสาคร

บทคัดย่อ

การศึกษาย้อนหลังเชิงพรรณนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสถานการณ์การรักษาและควบคุมวัณโรคในแรงงานข้ามชาติ และประเมินผลการรักษาวัณโรค ในแรงงานข้ามชาติที่มารับการรักษาที่คลินิก ตลอดจน ปัญหาอุปสรรคที่พบจากการดำเนินงาน

โดยเก็บรวบรวมข้อมูลย้อนหลัง 3 ปี จากแบบระเบียนรายงานวัณโรค และในผู้ป่วยแรงงานข้ามชาติที่เข้ารับการรักษาระหว่าง 1 ตุลาคม 2547 ถึง 31 กรกฎาคม 2550 จำนวน 310 ราย และประมวลปัญหา อุปสรรคในการดำเนินงานโดยการสัมภาษณ์ผู้รับบริการ ผู้ให้บริการ นายจ้าง อาสาสมัครสาธารณสุขแรงงานข้ามชาติ มูลนิธิ

การศึกษาพบว่า จำนวนผู้ป่วยวัณโรคแรงงานข้ามชาติ 310 ราย อยู่ในวัยแรงงาน ประกอบอาชีพ ในโรงงานหรือลัง เป็นผู้ป่วยประเภทรายใหม่เสมหะบวก ร้อยละ 40.2 ผลการรักษาพบอัตราการเปลี่ยนของเสมหะเมื่อ สิ้นสุดการรักษาระยะเข้มข้น (sputum conversion rate) ร้อยละ 17.7 และอัตราผลสำเร็จของการรักษา (suc-cess rate) ร้อยละ 72.7 และมีแนวโน้มผลสำเร็จการรักษาที่สูงขึ้น ทั้งนี้การที่ผู้ป่วยมีประกันสุขภาพ และการที่เสมหะเปลี่ยนเป็นลบเมื่อสิ้นสุดการรักษาระยะเข้มขัน มีผลต่อการรักษาสำเร็จอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติผู้ป่วยระยะแพร่เชื้อขาดการรักษา ร้อยละ 19.8

ปัญหาที่พบจากการดำเนินงานส่วนใหญ่ เป็นเรื่องความไม่สะดวกในการรับบริการของแรงงานข้ามชาติคือไม่สามารถขาดงานได้ ปัญหาการสื่อสาร นายจ้างขาดความเข้าใจในการรักษา การติดตามผู้ป่วยขาดการ รักษายาก เนื่องจากไม่สามารถระบุตัวบุคคล หรือย้ายที่อยู่ ที่ทำงานบ่อย กลยุทธ์ที่ใช้ในการดำเนินงานครั้งนี้คือ การติดตามเยี่ยมอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะในรายขาดการรักษา การทำความเข้าใจกับนายจ้างและการสร้างเครือข่ายให้สถานประกอบการที่มีแรงงานข้ามชาติ เป็นเครือข่ายในการควบคุมป้องกันวัณโรค