การพัฒนารูปแบบการดำเนินงานป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด To Be Number One ของนักศึกษามหาวิทยาลัยในจังหวัดมหาสารคาม

บทคัดย่อ

การวิจัยแบบผสมผสานนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการป้องกันยาเสพติด ของนักศึกษาและพัฒนารูปแบบการดำเนินงานป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด To Be Number One แบ่งการศึกษา เป็น 2 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการป้องกันยาเสพติด กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดมหาสารคาม จำนวน 450 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย แบ่งออกเป็น 7 ส่วน มีคำความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.0.88 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์การถดถอยพทคูณ ระยะที่ 2 พัฒนารูปแบบ การดำเนินงานป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด To Be Number One ไช้วิธีการวิจัยเชิงปฏิบัติการ กลุ่มเป้าหมายเลือก แบบเฉพาะเจาะจง คือ จำนวน 58 คน ใช้การวางแผนแบบมีส่วนร่วมด้วยเทคนิค A-I-I-C และวิเคราะห์ข้อมูลด้วย การวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยระยะที่ 1 พบว่า ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมป้องกันยาเสพติดของนักศึกษา ได้แก่ ปัจจัยด้านบุคคล คือ การควบคุมตนอง ทักษะชีวิต และการรับรู้เกี่ยวกับยาเสพติด และปัจจัยด้านสังคม คือ แรงสนับสนุนจากมหาวิทยาลัย สามารถทำนายพฤติกรรมการป้องกันยาเสพติดได้ร้อยละ 32.8 ระยะที่ 2 พบว่า รูปแบบที่พัฒนาขึ้นจาการดำเนินงานป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด To Be Number One คือ 4ก. ประกอบด้วย กรรมการ กองทุน กิจกรรม และกลยุทธ์ ซึ่งกลยุทธ์ที่พัฒนาขึ้น คือ TAKASILA Model โดย มหาวิทยาลัยต้อง กำหนดมาตรการในการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด ตรวจคัดกรองสารเสพติดอย่างน้อยภาคเรียนละ 2 ครั้ง สอดแทรกการเรียนการสอนเกี่ยวกับยาเสพติด จะช่วยส่งเสริมให้นักศึกษามีพฤติกรรมการป้องกันยาเสพติดที่มากขึ้น