การเพิ่มขึ้นของระดับ International Normalized Ratio (INR) และความเสี่่ยงของการเกิดเลือดออกหลังได้รับ Alendronate Sodium ร่วมกับ Warfarin ในผู้ป่วยสูงอายุ: กรณีศึกษา

บทคัดย่อ

แม้ว่ายาอะเลนโดรเนตโซเดียมจะนิยมใช้เพื่อลดความเสี่ยงของกระดูกหักในผู้สูง อายุ แต่มีความจำ เป็นต้อง ตระหนัักถึงผลข้้างเคียงที่่อาจเกิดขึ้น โดยเฉพาะในผู้ป่วยสููงอายุที่่มีประวัติเกิดลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำ การพิจารณาใช้ยาควรประเมินความเสี่่ยงเมื่อเทียบกับประโยชน์ อย่างรอบคอบในกลุ่มประชากรนี้ มีรายงาน กรณีศึกษาเป็นผู้ป่วยหญิงอายุ 77 ปีที่่มีประวัติลิ่มเลือดอุดตันในหลอดเลือดดำส่วนลึก (deep vain thrombosis; DVT) ได้รับการรักษาด้วยยาวาร์ฟารินในระยะยาว มาพบแพทย์ที่่แผนกผู้ป่วยนอกด้วยอาการเลือดออกใต้ ผิวหนังโดยไม่ทราบสาเหตุ ซึ่งเดิมมีประวัติกระดูกสะโพกหัก ได้รับการวินิจฉัยโดยใช้คะแนน FRAX และได้รับ การประเมินด้วยคะแนน FRAX ซึ่งพบว่ามีความเสี่่ยงร้อยละ 35 ที่จะเกิด กระดูกหักจากภาวะกระดูกพรุนใน ระยะเวลา 10 ปีและเสี่ยงร้อยละ 23 สำหรับการเกิดกระดูกสะโพกหัก หลังจากนั้นแพทย์ได้สั่งใช้อะเลนโดร เนตโซเดียมขนาด 70 มก. สัปดาห์ละครั้ง ภายในระยะเวลาหนึ่่งเดือนผู้ป่วยมีค่า INR เพิ่มขึ้นเป็น 7.76 และ ลดลงเหลือ 1.55 ในวันที่เจ็ดหลังจากหยุดยาวาร์ฟาริน แต่ยังคงมีจ้ำเลือดใต้ผิวหนัง ดังนั้น ในผู้ป่วยหญิงสูง อายุที่มีภาวะกระดูกพรุนร่วมกับประวัติ DVT ซึ่งได้รับยาวาร์ฟาริน การใช้ยาอะเลนโดรเนตโซเดียมร่วมด้วย อาจทำให้ค่า international normalized ratio (INR) เพิ่มขึ้นมากกว่าร้อยละ 50 และอาจนำไปสู่การเกิดจ้ำเลือดที่ผิวหนัง บุุคลากรทางการแพทย์ควรใช้ความระมัดระวังในการสั่งยาอะเลนโดรเนตโซเดียมให้กับผู้สูงอายุที่กำลังใช้ยาวาร์ฟารินอยู่ สิ่งสำคัญคือต้องเฝ้าระวังความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของภาวะแทรกซ้อนจากเลือดออกทีอาจเกิดขึ้นจากปฏิกิริยาระหว่างยานี้้