ผลการฟื้นฟูผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองที่มีปัญหาด้านภาษาและการพูดชนิดอะเฟเซีย ที่มารับบริการงานแก้ไขการพูด สถาบันสิรินธร เพื่อการฟื้นฟูสมรรถภาพทางการแพทย์แห่งชาต

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการฟื้ นฟูผู้ป่ วยโรคหลอดเลือดสมองที่มีปัญหาด้านภาษาและการพูด ชนิดอะเฟเซียที่มารับบริการงานแก้ไขการพูด สถาบันสิรินธรเพื่อการฟื้ นฟูสมรรถภาพทางการแพทย์แห่งชาติ และ ศึกษาแนวโน้มทักษะด้านภาษาและการพูดที่เปลี่ยนแปลง เป็นการศึกษาแบบ prospective study ตั้งแต่ 1 มกราคม ถึง 30 มิถุนายน 2565 โดยศึกษาจากเวชระเบียนของผู้ป่ วยนอกและผู้ป่ วยในผ่านระบบ hospital information system ใช้แบบประเมิน Western Aphasia Battery ฉบับภาษาไทย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา independent t-test และ post hoc จากผลวิจัย พบว่า กลุ่มตัวอย่าง 25 ราย เพศชาย 17 ราย (ร้อยละ 68) เพศหญิง 8 ราย (ร้อยละ 32) มีอายุเฉลี่ยเท่ากับ 63.44 ปี (SD=9.12) มีคะแนนเฉลี่ยก่อนการฟื้ นฟูในด้านความคล่องทางภาษา ด้านการฟังเข้าใจภาษา ด้านการพูดตาม และด้านการเรียกชื่อ เท่ากับ 4.04 (SD=2.60), 4.79 (SD=3.10), 6.2 (SD=3.08) และ 4.15 (SD=3.02) ตามลำดับ และคะแนนเฉลี่ยหลังการฟื้ นฟูเท่ากับ 5.08 (SD=2.36), 6.13 (SD=2.69), 7.69 (SD=2.30) และ 5.63 (SD=2.71) ตามลำดับ ค่าเฉลี่ยผลต่างของคะแนนประเมินในกลุ่มตัวอย่าง ที่ได้รับการฟื้ นฟู 3 เดือน (3 ราย) ในด้านความคล่องทางภาษา การฟังเข้าใจภาษา การพูดตาม และการเรียกชื่อ เท่ากับ 2.66 (SD=1.52), 4.73 (SD=4.30), 4.10 (SD=3.96) และ 2.93 (SD=2.65) ตามลำดับ ส่วนค่าเฉลี่ย ผลต่างของคะแนนในกลุ่มตัวอย่างที่ได้รับการฟื้ นฟูมากกว่า 3 เดือน (22 ราย) เท่ากับ 0.81 (SD=1.43), 0.87 (SD=1.32), 1.13 (SD=1.60) และ 1.31 (SD=1.88) ตามลำดับ สรุปผลวิจัยได้ว่า ผลคะแนนเฉลี่ยก่อนการฟื้ นฟู ในกลุ่มตัวอย่าง มีคะแนนน้อยกว่าผลคะแนนเฉลี่ยหลังการฟื้ นฟูในทุกด้าน แสดงให้เห็นถึงกลุ่มตัวอย่างมีความสามารถ ดีขึ้น และค่าเฉลี่ยผลต่างของคะแนนในกลุ่มตัวอย่างที่ได้รับการฟื้ นฟู 3 เดือนและได้รับการฟื้ นฟูมากกว่า 3 เดือน มี ความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในด้านความคล่องทางภาษา การฟังเข้าใจภาษา และการพูดตาม แต่ไม่ พบความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในด้านการเรียกชื่อ จึงพบว่าด้านการเรียกชื่อ เป็นปัญหาทียังหลงเหลืออยู่ ่ เป็นส่วนใหญ่ในผู้ป่ วย ทำให้มีการพูดไม่คล่อง นึกคำลำบาก ซึ่งเป็นสิ่งที่นักแก้ไขการพูดควรตระหนัก ถึงปัญหาด้าน นี้โดยเฉพาะ ในการวางแผนการฟื้ นฟู เพื่อให้ผู้ป่ วยพูดสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผล