ประสิทธิผลของโปรแกรมส่งเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพในการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงของผู้ดูแลผู้สูงอายุอำเภอขุนหาญ จังหวัดศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

             การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความรอบรู้ด้านสุขภาพในการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงของ ผู้ดูแลผู้สูงอายุ (care giver) และเพื่อเปรียบเทียบความรอบรู้ด้านสุขภาพในการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงก่อนและหลังใช้โปรแกรมฯ กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ดูแลผู้สูงอายุของอำเภอขุนหาญ จำนวน 150 คน เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เก็บข้อมูลระหว่างเดือนเมษายน - พฤษภาคม 2566 เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ (1) โปรแกรมพัฒนาความรอบรู้ด้านสุขภาพในการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง และ (2) แบบสอบถามเรื่องความรอบรู้ด้านสุขภาพในการดูแล ผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง ที่มีค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาคเท่ากับ 0.87 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาโดยใช้การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติอนุมาน paired t-test ผลการวิจัย พบ ว่า ผู้ดูแลผู้สูงอายุร้อยละ 89.30 มีความรอบรู้ด้านสุขภาพโดยรวมอยู่ในระดับมาก (mean=34.62, SD=5.12) และหลังใช้โปรแกรมฯ ผู้ดูแลผู้สูงอายุมีความรอบรู้ด้านสุขภาพในการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงมากกว่าก่อนใช้โปรแกรมฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p+0.05) ผลการวิจัยชี้ให้เห็นถึงโปรแกรมพัฒนาความรอบรู้ด้านสุขภาพฯ ที่สร้างขึ้นจากแนวคิดความรอบรู้ด้านสุขภาพของ Sorensen และคณะ สามารถพัฒนาความรอบรู้ด้านสุขภาพในการ ดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงของผู้ดูแลผู้สูงอายุให้เพิ่มขึ้นได้