ยุทธศาสตร์การปฏิรูปเพื่อธรรมาภิบาล ในองค์กรปกครองท้องถิ่นไทย

บทคัดย่อ

งานวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาธรรมาภิบาลขององค์กรปกครองท้องถิ่นไทยในแง่ของปัญหาและแนวโน้ม อุปสรรคและประสิทธิภาพในการตรวจสอบปัจจัยที่มีอิทธิพล รวมไปถึงผลกระทบและแนวทางการแก้ไขเชิงยุทธศาสตร์เกี่ยวกับการขาดธรรมาภิบาล รูปแบบการวิจัยใช้ Convergent parallel mixed methods design ผู้ให้ข้อมูลหลักเพื่อการ สัมภาษณ์ ได้แก่ กลุ่มผู้บริหารและนักวิชาการที่เกี่ยวข้องกับธรรมาภิบาลในองค์กรปกครองท้องถิ่นที่ได้จากการ สุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง จำนวน 25 คน ส่วนการวิจัยเชิงปริมาณจะใช้กลุ่มตัวอย่าง 371 คน โดยการสุ่มตัวอย่างแบบ ชั้นภูมิ จากเจ้าหน้าที่ขององค์กรปกครองท้องถิ่น และประชาชนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ขององค์กรปกครองท้องถิ่นต้นแบบ ด้านการป้องกันการทุจริตของสำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ 3 แห่ง ได้แก่ องค์การ-บริหารส่วนจังหวัดฉะเชิงเทรา เทศบาลนครปากเกร็ด และองค์การบริหารส่วนตำบลหนองกี่ ผลลัพธ์ที่ได้จากการวิจัย ทั้งปริมาณและคุณภาพจะนำมาวิเคราะห์เปรียบเทียบกัน โดยใช้วิธี Side-by-side approach ผลการวิจัยพบว่า การขาดธรรมาภิบาลจะส่งผลกระทบต่อความเชื่อมั่นของประชาชน ผลสัมฤทธิ์ของโครงการลงทุน การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของท้องถิ่น และกลไกการทำงานขององค์กรปกครองท้องถิ่น ปัญหาหลักของธรรมาภิบาลที่พบ จะเกี่ยวข้องกับการจัดซื้อจัดจ้าง การคัดเลือกบุคคล การเบิกจ่ายเงิน เงินขาดบัญชี และการจัดเก็บภาษีและค่าธรรมเนียม อุปสรรคสำคัญในการตรวจสอบธรรมาภิบาล ได้แก่ กลไกการควบคุมการทุจริตที่ยังไม่ดีพอ การขาดการตรวจสอบภายในที่ดีและสมรรถนะของบุคลากรท้องถิ่นที่ไม่ได้มาตรฐานในการตรวจสอบ ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อธรรมาภิบาล ได้แก่ การเข้า สู่อำนาจ ตรรกะของความเชื่อ พฤติกรรมของนักการเมือง แนวโน้มเอียงของผู้ปฏิบัติงาน และคุณลักษณะของประชาชนสำหรับแนวทางการแก้ไขการขาดธรรมาภิบาล ได้แก่ การใช้มาตรการทางการปกครอง การพัฒนาจริยธรรมผู้บริหารและประชาชน การบังคับใช้กฎหมายอย่างจริงจัง การทำยุทธศาสตร์ชาติเรื่องธรรมาภิบาล การรณรงค์ปกป้องคนที่ทำความดี และการบรรจุเนื้อหาธรรมาภิบาลในทุกหลักสูตรของการศึกษา