การรักษาทางทันตกรรมในผู้ป่วยเด็กที่เป็นรีเซสซิฟดิสโทรฟิคอิพิเดอร์โมไลซิสบูลโลซา: รายงานผู้ป่วย

บทคัดย่อ

อิพิเดอร์โมไลซิสบูลโลซาเป็นกลุ่มอาการของโรคผิวหนังที่ถ่ายทอดทางกรรมพันธุ์ที่พบได้ยากชนิดหนึ่ง มีลักษณะเป็นตุ่มน้ำเกิดขึ้นตามผิวหนังและเยื่อบุ ตุ่มน้ำพองจะเกิดขึ้นได้ง่ายตามร่างกายที่มีการกระทบกระแทกหรือเสียดสีเพียงเล็กน้อย ซึ่งแบ่งเป็นสามกลุ่มใหญ่ตามตำแหน่งทางกายวิภาคของตุ่มน้ำและการกระจายของรอยโรค ดิสโทรฟิคอิพิเดอร์โมไลซิสบูลโลซาเป็นกลุ่มโรคย่อยกลุ่มหนึ่งที่มีตุ่มน้ำพองเกิดขึ้นในตำแหน่งใต้รอยต่อของหนังแท้และหนังกำพร้า แบ่งเป็นชนิดถ่ายทอดทางกรรมพันธุ์ทางยีนลักษณะเด่นและ ลักษณะด้อย ชนิดลักษณะด้อยแบ่งแยกย่อยเป็นชนิดที่เกิดตุ่มน้ำในบางตำแหน่งและชนิดที่เกิดตุ่มน้ำทั่วไปตามผิวหนังและเยื่อบุ ชนิดที่เกิดทั่วไปนี้ตุ่มน้ำจะแตกเกิดแผลเป็นและมีการหดรั้งของผิวหนัง โรคชนิดนี้มีลักษณะของรอยโรคและอาการในช่องปากรุนแรงกว่าชนิดอื่น แผลเป็นที่เกิดขึ้นตามมาทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงความยืดหยุ่นของเนื้อเยื่อ การตื้นเขินของร่องข้างกระพุ้งแก้ม การยึดติดของลิ้นและการแคบลงของช่องปาก ผู้ป่วยโรคนี้มีความเสี่ยงที่จะเกิดฟันผุได้มาก บทความนี้เป็นรายงานผู้ป่วยเด็กหนึ่งรายที่เป็นโรครีเซสซิฟดิสโทรฟิคอิพิเดอร์โมโลซิสบูลโลซาและมีปัญหาสุขภาพในช่องปาก ผู้ป่วยได้รับการรักษาทาง ทันตกรรมเช่น การถอนฟัน การอุดฟัน โดยใช้ยาชาเฉพาะที่ และการให้ทันตกรรมป้องกันเพื่อให้ผู้ป่วยมีสุขภาพในช่องปากที่ดีขึ้น บทความนี้ได้กล่าวถึงผลข้างเคียง ข้อควรระวังและปัญหาที่ได้พบในการให้การ รักษาผู้ป่วยที่เป็นโรคชนิดนี้