ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการใช้สายตาของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาในเขตเทศบาลนครหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงพรรณนา (descriptive research) เพื่อศึกษาอิทธิพลของปัจจัยด้านความรู้ ความคิดเห็นแรงเสริมจากครอบครัว แรงเสริมจากเพื่อน และการเข้าถึงทรัพยากร ต่อพฤติกรรมการใช้สายตาของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาในเขตเทศบาลนครหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาจำนวน 130 คน โดยใช้สูตรคำนวณกลุ่มตัวอย่างของทรอนไดค์ (Thorndike) และได้จากการสุ่มแบบเป็นระบบหลังจากการสุ่มตัวอย่างโรงเรียนด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่าย เก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างเดือนสิงหาคม-กันยายน 2550โดยใช้แบบสอบถามพฤติกรรมการใช้สายตา และปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการใช้สายตา วิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน

การวิจัยพบว่าพฤติกรรมการใช้สายตาของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาส่วนใหญ่ อยู่ในระดับเหมาะสมปานกลาง และพบว่าการเสริมแรงจากเพื่อนเป็นปัจจัยเดียวที่สามารถทำนายพฤติกรรมการใช้สายตาของ นักเรียนได้โดยสามารถทำนายได้ร้อยละ 11 ดังนั้น ควรส่งเสริมให้กลุ่มเพื่อนเข้ามามีบทบาทในการส่งเสริมสนับสนุน กระตุ้นให้วัยรุ่นมีพฤติกรรมการใช้สายตาที่ถูกต้อง