สถานการณ์ผู้ป่วยและโรคติดต่ออุบัติซ้ำ ชาวต่างชาติในประเทศไทย ทศวรรษ 2540

บทคัดย่อ

สำนักระบาดวิทยาเฝ้าระวังโรคในชาวต่างชาติตั้งแต่กลาง พ.ศ. 2539 เนื่องจากมีแรงงานต่างด้าวจากประเทศเพื่อนบ้านลักลอบเข้ามาเป็นจำนวนมาก จากการทบทวนสถานการณ์การเฝ้าระวังและโรคติดต่อ อุบัติซ้ำบางโรคข้อนหลัง 10 ปีพบว่าจำนวนผู้ป่วยชาวต่างชาติโดยรวมทั้งประเทศมีมากที่สุด 31,207 รายในพ.ศ. 2549 เพิ่มขึ้นจาก พ.ศ. 2540 ร้อยละ 20.86 จำนวนผู้ป่วยเพิ่มขึ้นและลดลงในแต่ละปีค่อนข้างสอดคล้องกับจำนวนแรงงานต่างด้าวทั้งหมดแต่ไม่สอดคล้องกับจำนวนแรงงานต่างด้าวที่ถูกกฎหมาย สัดส่วน ผู้ป่วยชาวต่างชาติเมื่อเทียบกับจำนวนผู้ป่วยทั้งประเทศ (รวมคนไทยและต่างชาติ) เพิ่มจากร้อยละ 1.21 ในพ.ศ. 2540 เป็นร้อยละ 1.37 ใน พ.ศ. 2549 แนวโน้มการรายงานผู้ป่วยเพิ่มขึ้นเกือบทุกชายแดน ยกเว้น จังหวัดชายแดนไทย-กัมพูชาที่มีแนวโน้มลดลง จังหวัดชายแดนไทย-พม่ามีสัดส่วนการรายงานมากที่สุดตลอดช่วง 10ปี สอดคล้องกับข้อมูลสัญชาติที่พบว่าผู้ป่วยสัญชาติพม่ามีจำนวนมากที่สุดและมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นแต่ผู้ป่วยสัญชาติลาว กัมพูชา และมาเลเซียมีแนวโน้มลดลงเล็กน้อย ส่วนผู้ป่วยสัญชาติอื่น ๆ มีแนวโน้มเพิ่มมากขึ้น ผู้ป่วยต่างชาติที่เข้ามาทำงานหรือเข้ามาอยู่ในประเทศไทย (ประเภทที่ 1) มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ส่วนผู้ป่วยต่างชาติที่มีภูมิลำเนาและป่วยนอกประเทศแต่เข้ามารับการรักษาในประเทศไทยรวมทั้งนักท่องเที่ยว (ประเภทที่ 2) มีแนวโน้มลดลงเกือบหนึ่งเท่าในช่วง 10 ปี

สถานการณ์โรคติดต่ออุบัติซ้ำจากผลกระทบของแรงงานต่างด้าว อัตราป่วยโรคมาลาเรียในชาวต่างชาติสูงกว่าในคนไทยกว่าสิบเท่าทุกปี แนวโน้มลดลงคล้ายกับในคนไทย มีรายงานมากที่สุดจากจังหวัด ชายแดนไทย-พม่า อัตราป่วยวัณโรคในช่าวต่างชาติและคนไทยใกล้เคียงกันแต่ชาวต่างชาติมีอัตราป่วยต่ำกว่าในคนไทยเกือบทุกปี และมีแนวโน้มลดลงแต่อัตราป่วยในคนไทยยังคงมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น โรคเท้าช้างมี รายงานผปวยชาวตางชาติ 150 ราย และคนไทย 8 ราย เนชวงป 10 ป อตราบวยในชาวตางชาตสงกวาเน คนไทยมากทุกปี แต่อัตราป่วยในชาวต่างชาติลดลงมากในช่วง 4 ปีหลัง โรคไข้กาฬหลังแอ่นมีรายงานผู้ป่วย ชาวต่างชาติ 89 รายในช่วง 10 ปี อัตราป่วยสูงกว่าในคนไทยทุกปี จากสถานการณ์โรคที่ยังคงเป็นปัญหาและเศรษฐกิจไทยยังมีแนวโน้มที่จะต้องว่าจ้างแรงงานต่างด้าวต่อไปอีกจึงควรเน้นพัฒนาการเฝ้าระวังโรคและ ภัยสุขภาพในชาวต่างชาติให้มีประสิทธิภาพโดยเฉพาะจังหวัดที่เป็นเมืองเศรษฐกิจ เน้นการเข้าถึงบริการ สุขภาพและการแลกเปลี่ยนข้อมูลการเฝ้าระวังโรคเพื่อใช้ประโยชน์ในการป้องกันควบคุมโรคในพื้นที่อย่างมีประสิทธิภาพ