ผลของการปรับพฤติกรรมสุขภาพ ผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อม ต่อการทำงานที่ดีขึ้นของข้อเข่า

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาข้อมูลย้อนหลังมีวัตถุประสงค์เพื่อติดตามผลคะแนนการทำงานของข้อเข่า หลังได้รับการอบรมพัฒนาพฤติกรรมสุขภาพแก่ผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อมว่ามีผลที่ดีขึ้นหรือไม่ โดยแบ่งผู้เข้าร่วมการศึกษา ที่วินิจฉัยว่ามีข้อเข่าเสื่อมเป็น 2 กลุ่มๆ ละ 20 คน กลุ่มแรกได้รับการอบรมความรู้และพัฒนาพฤติกรรมสุขภาพเรื่องข้อเข่าเสื่อมและการลดน้ำหนักโดยผู้เชี่ยวชาญ กลุ่มที่ 2 ได้รับคำแนะนำเรื่องข้อเข่าเสื่อมในเวลาจำกัดที่ห้องตรวจทำการติดตามผลคะแนนการทำงานของข้อเข่า น้ำหนักตัว ดัชนีมวลกาย ทุก 1, 3, 8 เดือน ตามลำดับ ผลการศึกษาพบว่าผู้ที่ผ่านการอบรมเรื่องข้อเข่าเสื่อม เทียบกับผู้ป่วยที่ไม่ผ่านการอบรมเมื่อเวลาผ่านไป 8 เดือน มีคะแนนการทำงานของข้อเข่าดีกว่าเดิม 15, 11 รายตามลำดับ (p:0.05) เมื่อพิจารณาเฉพาะผู้ที่มีดัชนีมวลกาย มากกว่า 25 และมีข้อเข่าเสื่อมร่วมด้วย พบว่า กลุ่มผู้เข้าอบรม มีคะแนนการทำงานของข้อเข่าที่ดีขึ้น จำนวนร้อยละ 86.0 (6ใน 7ราย) เปรียบเทียบกับกลุ่มที่ไม่เข้าร่วมการอบรมดีขึ้นเพียงจำนวนร้อยละ 67.0 (4 ใน 6 ราย) แต่ไม่มีความแตกต่างทางสถิติ ได้ทำการตรวจวัดมวลกล้ามเนื้อต้นขาในกลุ่มผู้ผ่านการอบรมพบว่าการลดลงของมวลกล้ามเนื้อไม่มีความสัมพันธ์กับข้างที่มีการเสื่อมของข้อเข่า 5 ใน 12 ราย สรุปว่าการอบรมพัฒนาพฤติกรรมสุขภาพแก่ผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อมมีผลต่อคะแนนการทำงานที่ดีขึ้นของข้อเข่า แต่ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ