การพัฒนารูปแบบการสร้างเสริมสุขภาวะด้านจิตใจในผู้ป่วยเบาหวาน โรงพยาบาลมหาราชนครศรีธรรมราช

บทคัดย่อ

ารวิจัยเชิงปฏิบัติการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและศึกษาผลของรูปแบบการสร้างเสริมสุขภาวะด้านจิตใจ ผู้ป่วยเบาหวาน ณ แผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลมหาราชนครศรีธรรมราช ผู้ให้ข้อมูลคือผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ทีมสหสาขาวิชาชีพ และแกนนำจิตอาสา วิธีดำเนินการ 4 ระยะ คือระยะที่ 1 วิเคราะห์ปัญหาและสถานการณ์ ระยะที่ 2 การพัฒนารูปแบบ ระยะที่ 3 การปฏิบัติและประเมินผล และระยะที่ 4 การสรุปรูปแบบ เก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างเดือนตุลาคม 2555 - มีนาคม 2556 เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วยแบบสอบถามข้อมูลทั่วไปของผู้ป่วยแบบสอบถามความรู้สึกของผู้ป่วย แบบสอบถามระดับความพึงพอใจของผู้ป่วยต่อรูปแบบกิจกรรม แนวคำถามการสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกต และการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยสถิติพรรณนาและเชิงคุณภาพโดยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า รูปแบบที่เหมาะสม ประกอบด้วย (1) ทีมสหสาขาวิชาชีพ โดยมีพยาบาลเป็นทีมนำสำคัญ (2) ทักษะการสื่อสารแบบสุนทรียสนทนาและการส่งเสริมการจัดการตนเอง และ (3) กิจกรรมที่เหมาะสม มี 3 ลักษณะคือ การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์ในการดูแลตนเอง การฝึกนวดเท้าด้วยตนเองและการใช้ธรรมะดูแลใจ ซึ่งผู้ป่วยมีความพึงพอใจระดับมากที่สุด (ร้อยละ 87.04) โดยมีความรู้สึกสบายใจ (ร้อยละ 93.27) หายเบื่อการรอคอย (ร้อยละ 94.15) มีกำลังใจ (ร้อยละ 91.43) และหายเครียด (ร้อยละ 89.12) ส่งผลต่อผู้ป่วย 5 ลักษณะ คือ (1) ประทับใจและอุ่นใจ (2) ได้พบปะเพื่อนๆ และมีความสุข (3) ได้รับความสบายใจและมีกำลังใจ (4) ผ่อนคลายและหายเครียด และ (5) ได้ความรู้และ ประสบการณ์ในการดูแลตนเองผลต่อทีมสหสาขาวิชาชีพ 3 ลักษณะคือ (1) ดูแลผู้ป่วยได้ครอบคลุมเป็น องค์รวมมากขึ้น (2) เป็นการพัฒนา คุณภาพของหน่วยงาน และ (3) ภาคภูมิใจในตนเองและวิชาชีพ และส่งผล ต่อแกนนำจิตอาสา 4 ลักษณะคือ (1) มีความภาคภูมิใจและสุขใจ (2) ได้บทเรียนสอนตนเองและผู้อื่น (3) ได้พบ กัลยาณมิตร และ (4) ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆในชีวิต