ทำไมพยาบาลไทยมีคุณภาพชีวิตดี แต่มีความสุขน้อยกว่าคนทั่วไป

บทคัดย่อ

การศึกษาเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายความหมายของคุณภาพชีวิต ระดับคุณภาพชีวิตและความสุขของพยาบาลวิชาชีพในประเทศไทย ใช้การวิจัยแบบผสานวิธีโดยการใช้วิธีการวิจัยเชิงปริมาณร่วมกับเชิง คุณภาพดำเนินการเก็บข้อมูลในระหว่างเดือนพฤษภาคม-ตุลาคม 2554 ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลหลักเป็นพยาบาลวิชาชีพที่เลือกมาอย่างเฉพาะเจาะจง ในจังหวัดเชียงใหม่ ขอนแก่น ชลบุรี กรุงเทพมหานครและสงขลา เก็บข้อมูลโดยการสนทนากลุ่มและการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ให้ข้อมูลหลักจนข้อมูลอิ่มตัวที่จำนวน 518คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา และวิเคราะห์แก่นสาระ ใช้วิธีการตรวจสอบสามเส้าด้านข้อมูล วิธีการ ผู้เก็บข้อมูล และทฤษฎี เพื่อความรอบด้าน และตรงกับผู้ให้ข้อมูล ในส่วนการวิจัยเชิงปริมาณแบบวิธีวิจัยเชิงบรรยาย กลุ่มตัวอย่างได้มาจากการสุ่มแบบกลุ่มจากประชากรพยาบาลวิชาชีพทั่วประเทศ เก็บข้อมูลจากแบบสอบถามมาตรฐาน 2 ชุด WHO-BREF-THAI and Thai Happiness Indicators 15 หรือ THI-15 ได้รับแบบสอบถามกลับจำนวน 3,219 ชุด คิดเป็นร้อยละ 85 ของจำนวนกลุ่มตัวอย่างทั้งหมด วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การแจกแจงความถี ร้อยละ และ 95% Cl

ข้อค้นพบของส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพสรุปว่าคุณภาพชีวิตของพยาบาลเกี่ยวข้องกับการปฏิบัติงานและใช้คำว่าคุณภาพชีวิตกับความสุขไปด้วยกัน จนอาจกล่าวได้ว่าคุณภาพชีวิตกับความสุขในการทำงานเป็นเรื่องเดียวกัน และความสุขในการทำงานเป็นตัวกำหนดคุณภาพชีวิต ส่วนผลการประเมินคุณภาพชีวิตของพยาบาลโดยรวมอยู่ในระดับดีรองลงมาคือระดับปานกลาง แต่ร้อยละ 65 ของพยาบาลมีค่าคะแนนความสุขในระดับ ต่ำกว่าคนทั่วไป ความไม่สอดคล้องของระดับคุณภาพชีวิตและความสุขเกิดจากคำถามในแบบสอบถาม

จากผลการวิจัยดังกล่าวชี้นำว่าการลดปัญหาการขาดแคลนพยาบาลต้องเพิ่มความสุข และการสร้างเสริมการคงอยู่ในวิชาชีพของพยาบาลวิชาชีพนั้นจะต้องดำเนินการทั้งในระดับโครงสร้างองค์กรและในระดับปฏิบัติการ