ปัจจัยทำนายพฤติกรรมความปลอดภัยทางถนน ของบุคลากรและนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา

บทคัดย่อ

การศึกษาเชิงสำรวจแบบภาคตัดขวาง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยทำนายพฤติกรรมความปลอดภัยทางถนนของบุคลากรและนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา บางแสน จังหวัดชลบุรี โดยใช้ PRECEDE-PROCEED Model เป็นกรอบแนวคิดในการศึกษา ศึกษาในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 ถึงกรกฎาคม พ.ศ. 2556 โดยเก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างทั้งสิ้น 520 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ จำนวน ร้อยละ และสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ สถิติสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และสถิติสัมประสิทธิ์ถดถอยพหุคุณผลการวิจัยพบวาบุคลากรและนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา มากกวารอยละ 80 ไมขับขี่ในลักษณะโลดโผนหรือเมาแลวขับ มีการคาดเข็มขัดนิรภัยทุกครั้ง ร้อยละ 63.3 ไม่ใช้โทรศัพท์ขณะขับขี่ ร้อยละ 37.1 และสวมหมวกนิรภัยทุกครั้งขณะขับขี่หรือโดยสารรถจักรยานยนต์ร้อยละ 32.3 ปัจจัยด้านสถานภาพ เพศ รายรับหรือรายได้ ความรู้และการรับรู้เกี่ยวกับอุบัติเหตุทงถนน สามารถร่วมกันทำนายพฤติกรรมความปลอดภัยทางถนนได้ร้อยละ 11 ปัจจัยเอื้อ และปัจจัยเสริม ไม่สามารถทำนายพฤติกรรมความปลอดภัยทางถนนในกลุ่มประชากรที่ศึกษา ผู้วิจัยขอเสนอแนะว่าการสร้างพฤติกรรมความปลอดภัยทางถนนควรให้ความสำคัญกับการให้ความรู้เพื่อสร้างการรับรู้ที่ถูกต้องเกี่ยวกับการป้องกันอุบัติเหตุทางถนน โดยเฉพาะในกลุ่มนิสิตชาย