คุณภาพชีวิตของประชาชนที่อาศัยรอบสนามบินดอนเมืองและสนามบินสุวรรณภูมิในเขตกรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

เสียงเครื่องบินเป็นปัญหามลพิษทางสิ่งแวดล้อมที่อาจมีผลกระทบต่อสุขภาวะของประชาชนที่อาศัยรอบสนามบิน การศึกษาเชิงวิเคราะห์แบบภาคตัดขวางนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาคุณภาพชีวิตของประชาชนที่อาศัยรอบสนามบินในเขตกรุงเทพมหานคร และเปรียบเทียบคุณภาพชีวิตของประชาชนที่อาศัยรอบสนามบิน ที่สัมผัสเสียงเครื่องบิน กับประชาชนทีอาศัยรอบสนามบินที่ยังไม่สัมผัสเสียงเครื่องบิน ระหว่างเดือนกรกฎาคม ถึงกันยายน 2540 ซึ่งเป็นช่วงก่อนที่สนามบินดอนเมืองจะลดการให้บริการ และสนามบินสุวรรณภูมิเปิดให้บริการ คัดเลือกชุมชนที่ศึกษาจากแผนที่แสดงระดับเส้นเสียงที่มีค่า noise exposure forecast มากกว่า 35 เก็บ ข้อมูลด้วยแบบสอบถามคุณภาพชีวิตขององค์การอนามัยโลกฉบับภาษาไทย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การ ทดสอบคาทและเคสแควร ผลการศกษาพบวากลมตวอยางทอาศยรอบสนามบนดอนเมองมระยะเวลา อาศัยในพื้นที่น้อยกว่า มีระดับการศึกษาสูงกว่ากลุ่มที่อาศัยรอบสนามบินสุวรรณภูมิ คะแนนเฉลี่ยของ คณภาพชีวิตกลุ่มตัวอย่างทั้งสองพื้นที่อยู่ในระดับปานกลาง เดยกลมทอาศยรอบสนามบนดอนเมองม คะแนนคุณภาพชีวิตต่ำกว่ากลุ่มที่อาศัยบริเวณสนามบินสุวรรณภูมิ แต่ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่อจำแนก ตามองค์ประกอบทั้ง 4 ด้าน พบว่า กลุ่มตัวอย่างที่อาศัยรอบสนามบินทั้งสองมีคณภาพชีวิตด้านสิ่งแวดล้อม ที่ไม่ดีและปานกลางเป็นสัดส่วนสูงที่สุด รองลงมาคือ ด้านสัมพันธภาพทางสังคม จิตใจ และสุขภาพกายตามลำดับ โดยกลุ่มที่อาศัยรอบสนามบินดอนเมืองมีคุณภาพชีวิตด้านสุขภาพกายและจิตใจระดับไม่ดีแลปานกลางเป็นสัดส่วนมากกว่ากลุ่มที่อาศัยรอบสนามบินสุวรรณภูมิ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ขณะที่สัมพันธภาพทางสังคมและสิงแวดล้อมไม่มีความแตกต่างกัน การศึกษาครังนี้สะท้อนให้เห็นว่าเสียงเครื่องบินอาจมีผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของประชาชน หน่วยงานสาธารณสุขที่เกี่ยวข้องควรพัฒนามาตรการเพื่อ จัดการปัญหาดังกล่าว โดยเฉพาะระบบการเฝ้าระวังผลกระทบต่อสุขภาพในระยะยาว และการติดตาม คุณภาพชีวิตของประชาชนที่อาศัยรอบสนามบิน