ประสิทธิผลของโปรแกรมการพัฒนาพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ ตำบลแม่นาเรือ อำเภอเมืองพะเยา จังหวัดพะเยา

ผู้แต่ง

  • มณุเชษฐ์ มะโนธรรม สาขาวิชาอนามัยชุมชน คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา
  • พิชญาภา ปาวงค์ สาขาวิชาอนามัยชุมชน คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา
  • กัญยาณี พวงรัตน์ สาขาวิชาอนามัยชุมชน คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา
  • ปิยะณัฐ สุดใหญ่ สาขาวิชาอนามัยชุมชน คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา
  • กัญญารัตน์ พุ่มพฤกษ์ สาขาวิชาอนามัยชุมชน คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา
  • ปภัสฉรา ลำตาล สาขาวิชาอนามัยชุมชน คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา
  • นภัสรา เหมือนทองดี สาขาวิชาอนามัยชุมชน คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา
  • ปิยะณัฐ นามวงษา สาขาวิชาอนามัยชุมชน คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา
  • ธีรพัฒน์ บุญประเสริฐ สาขาวิชาอนามัยชุมชน คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา

คำสำคัญ:

ผู้สูงอายุ, การพลัดตกหกล้ม, โปรแกรมการป้องกันการพลัดตกหกล้ม

บทคัดย่อ

การวิจัยกึ่งทดลองมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมการพัฒนาพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุตำบลแม่นาเรือ อำเภอเมืองพะเยา จังหวัดพะเยา กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุจำนวน 56 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 28 คน ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างเดือนมิถุนายนถึงเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2568 รวมทั้งสิ้น 2 เดือน เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย 1) โปรแกรมการพัฒนาพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้ม ใช้ระยะเวลา 8 สัปดาห์ และ 2) แบบสอบถาม ประกอบด้วย ข้อมูลส่วนบุคคล ความรู้ในการป้องกันการพลัดตกหกล้ม ทัศนคติในการป้องกันการพลัดตกหกล้ม และพฤติกรรมในการป้องกันการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ โดยวัดผลก่อนเข้าร่วมโปรแกรมและหลังเสร็จสิ้นโปรแกรม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา Paired t-test และ Independent t-test ผลการศึกษาพบว่า ภายหลังการทดลองกลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยคะแนนความรู้ในการป้องกันการพลัดตกหกล้ม ทัศนคติในการป้องกันการพลัดตกหกล้ม และพฤติกรรมในการป้องกันการพลัดตกหกล้มสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ดังนั้นหน่วยงานด้านสาธารณสุขสามารถนำไปใช้เป็นแนวทางในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้ม เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพในการลดความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุ

เอกสารอ้างอิง

กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2565). รายงานสถานการณ์การหกล้มของผู้สูงอายุในประเทศไทย. พะเยา. [สืบค้นเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2567]; แหล่งข้อมูล: https://www.ddc.moph.go.th/

กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2566). รายงานสถานการณ์การหกล้มของผู้สูงอายุในจังหวัดพะเยา. [สืบค้นเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2567]; แหล่งข้อมูล:https://ddc.moph.go.th/dip/news.php?news=43010&deptcode=dip

ฉิน สังข์เมือง และฐิติพร ส่งสังข์. (2566). ผลของโปรแกรมการป้องกันการพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุตำบล ทะนง อำเภอโพทะเล จังหวัดพิจิตร. เอกสารเผยแพร่ผลงานวิชาการทางเว็บไซต์ สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดพิจิตร. [สืบค้นเมื่อ 14 พฤศจิกายน 2567]; แหล่งข้อมูล:https://leave.ppho.go.th/open_access/web/uploads/file38_PCT59648224.pdf

ฐิติมา ทาสุวรรณอินทร์, มณุเชษฐ์ มะโนธรรม, วรัญญา มณีรัตน์ และจุฑามาศ เมืองมูล. (2563). ทัศนคติและ พฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลนางแล อำเภอเมือง จังหวัด เชียงราย. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 38(4), 132–141.

ปาจรีย์ แขไข. (2566). ประสิทธิผลของโปรแกรมการป้องกันการพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุ จังหวัดลำปาง. วารสารการพยาบาล สุขภาพ และสาธารณสุข. 2(3), 36–49.

สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2561). คู่มือการป้องกันการหกล้มในผู้สูงอายุ. สำนักงาน กองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. [สืบค้นเมื่อ 21 พฤศจิกายน 2567]; แหล่งข้อมูล:https://www.thaihealth.or.th/tag/2561/

สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดพะเยา. (2565). รายงานสถานการณ์ด้านสุขภาพผู้สูงอายุในพื้นที่ตำบลแม่นาเรือ อำเภอเมืองพะเยา จังหวัดพะเยา. [สืบค้นเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2567]; แหล่งข้อมูล: https://pyo.moph.go.th/

สำนักผู้สูงอายุ กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2563). รายงานสถานการณ์การพลัดตกหกล้มของประชากร พ.ศ. 2560–2564. กระทรวงสาธารณสุข. [สืบค้นเมื่อ 29 สิงหาคม 2568]; แหล่งข้อมูล: https://ddc.moph.go.th/dip/news.php?news=34621&utm_source=chatgpt.com

โสภิตตา แสนวา, เอมอัชฌา วัฒนบุรานนท์ และนิภา มหารัชพงศ์. (2565). ผลของโปรแกรมป้องกันการพลัด ตกหกล้มโดยประยุกต์ตามแบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพร่วมกับแรงสนับสนุนทางสังคมต่อพฤติกรรมป้องกันการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุในอำเภอเกาะจันทร์ จังหวัดชลบุรี. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 15(2), 214–227.

องค์การบริหารส่วนตำบลแม่นาเรือ. (2567). รายงานโครงการส่งเสริมการป้องกันการพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุประจำปีงบประมาณ 2567. [สืบค้นเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2567]; แหล่งข้อมูล:https://maenarua.go.th/mnr_v1/

Best, J. W. (1997). Research in education. New York: Prentice-Hall. Englewood Cliffs.

Bloom, B. S., Madaus, G. F., & Hastings, J. T. (1971). Handbook on formative and summative evaluation of student learning. McGraw-Hill.

Cronbach, L. J. (1970). Essentials of psychological testing. New York: Harper & Row.

Kang, H. (2021). Sample size determination and power analysis using the G*Power software. Journal of Educational Evaluation for Health Professions, 18(17). https://doi.org/10.3352/jeehp.2021.18.17

Kuder, G. F., & Richardson, M. W. (1937). The theory of the estimation of test reliability. Psychometrika, 2(3), 151-160. [cited 2024 November 25]; Available from: https://link.springer.com/article/10.1007/BF02288391

Rosenstock, (1974). Social learning theory and the Health Belief Model [cited 2024 November 14]; Available from: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/3378902/

World Health Organization. (2024). World Health Day 2024. Retrieved July 18, 2025,[cited 2024 November 14]; Available from: https://www.who.int/campaigns/world-health-day/2024

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-12-12