ผลของโปรแกรมการส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อความรู้และพฤติกรรมดูแลตนเอง ผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อม ห้องตรวจกระดูกและข้อ กลุ่มงานผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลลำพูน

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

                   โรคข้อเข่าเสื่อมเป็นปัญหาสุขภาพที่พบบ่อยและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้ป่วย การวิจัยกึ่งทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความรู้ และพฤติกรรมการดูแลตนเองในผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อม ก่อนและหลังการได้รับโปรแกรมส่งเสริมสมรรถนะแห่งตน กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อมที่มารับการรักษาที่ห้องตรวจกระดูกและข้อ กลุ่มงานผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลลำพูน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ โปรแกรมส่งเสริมสมรรถนะแห่งตน สร้างขึ้นตามกรอบแนวคิดทฤษฎีการรับรู้สมรรถนะของตนเองของแบนดูรา เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล ประกอบด้วย แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล แบบประเมินความรุนแรงของโรคข้อเข่าเสื่อม  แบบประเมินความรู้ และแบบประเมินพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ ค่า Paired Samples t-test

ผลการวิจัยพบว่า หลังได้รับโปรแกรมส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตน
ผู้ป่วยมีคะแนนความรู้เกี่ยวกับโรคข้อเข่าเสื่อมและการปฏิบัติตนเพิ่มสูงขึ้นอยู่ในระดับมาก
อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และมีพฤติกรรมการดูแลตนเองโดยรวมที่ดีและถูกต้องเพิ่มขึ้น และรายด้านทั้งด้านการใช้ชีวิตประจำวัน ด้านการรักษาและใช้ยา ด้านโภชนาการ
ด้านการออกกำลังกาย และด้านจิตใจ ดีขึ้นทุกด้าน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
กล่าวได้ว่า โปรแกรมส่งเสริมสมรรถนะแห่งตน ช่วยเสริมสร้างความรู้และพฤติกรรมการดูแลตนเองในผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อมได้อย่างมีประสิทธิภาพ

คำสำคัญ:  โรคข้อเข่าเสื่อม  การรับรู้สมรรถนะแห่งตน  ความรู้  พฤติกรรมการดูแลตนเอง