ASSOCIATION BETWEEN HEALTH LITERRACY WITH COVID-19 PREVENTION BEHAVIORS OF VILLAGE HEALTH VOLUNTEERS IN UBON RATCHATHANI PROVINCE

Authors

  • Wongsathorn Onsribut THE 50th Anniversary Mahavajiralongkorn Hospital, Ubon Ratchathani 34000
  • Niyom Junnual College of Medicine and Public Health Ubon Ratchathani University

Keywords:

Health Literacy, Coronavirus disease 2019 prevention behavior, Village Health Volunteers

Abstract

This research is a cross-sectional descriptive study. to study the level of health literacy The level of COVID-19 prevention behavior and the relationship between health literacy and COVID-19 prevention behavior of village health volunteers in Ubon Ratchathani Province, Data were collected from 195 village health volunteers in Ubon Ratchathani province by a simple random sampling method. Questionnaires were used with a Cronbach’s alpha coefficient between 0.73 - 0.74. Data were analyzed using descriptive statistics and correlation analysis with Pearson product-moment correlation coefficient statistics. The results showed that village health volunteers in Ubon Ratchathani Province were randomly selected from 195 people. Most were female at 87.5%, aged between 50 - 59 years; 39.9%, and 64.1% of family members had never been diagnosed with COVID-19; most had received 3 doses of COVID-19 vaccination, 66.7% Their overall health literacy was at a moderate level, at 68.2%. COVID-19 prevention behaviors were at a level that should be adjusted to 61.5%. and when testing the relationship, they were overall health literacy, communication skills, self-management skills, decision-making skills, media literacy skills, cognitive skills, and access to health information and health services skills. There was a statistically significant positive correlation with COVID-19 prevention behavior. (r = .524, .421, .398, .344, .307, .223 and .218) p-value < .05 respectively). Therefore, there should be a promotion of health literacy among health volunteers in solving health problems in the community to monitor, prevent, and control the spread of emerging diseases in the future.

References

กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2565). สถานการณ์ผู้ติดเชื้อ COVID-19 ภายในประเทศ. เข้าถึงได้จาก https://ddc.moph.go.th/covid19-dashboard/ (24 ต.ค. 2565)

กรรณิกา อุ่นอ้าย, พนิดา ชัยวัง, พรภิมล กรกกฏกำจร และดวงใจ ปันเจริญ. (2565). ความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมการป้องกันโรคโควิด-19 ของผู้สูงอายุกลุ่มเสี่ยงต่อการเกิดภาวะสมองเสื่อมในชุมชนชนบท จังหวัfเชียงราย. พยาบาลสารมหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 49(1), 200-215.

กระทรวงสาธารณสุข. (2563). ประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่อง ชื่อและอาการสำคัญของโรคติดต่ออันตราย (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2563. ราชกิจจานุเบกษา 2563; 137(48ง): 1.

กฤชกันทร สุวรรณพันธุ์ และเสาวลักษณ์ ศรีดาเกษ. (2562). ความรอบรู้ด้านสุขภาพของเกษตรกรผู้ปลูกสับปะรด ในเขตสุขภาพที่ 8. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 12(1), 150-157.

กองสนับสนุนสุขภาพภาคประชาชน กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2564). หนังสือเรียนนายแพทย์สาธารณสุขจังหวัด เรื่อง ขอปรับปรุงรายงานผลการปฏิบัติงาน อสม.เฝ้าระวังโรคโควิด 19 ในชุมชนฯ. เข้าถึงได้จาก http://phc.moph.go.th/www_hss/frontend/theme/view_information.php?Submit=ViewContent&ID_Inf_Nw_Manager=0000001959 (4 กันยายน 2565)

กองสุขศึกษา กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ .(2562). โปรแกรมสุขศึกษาเพื่อการเสริมสร้างความรอบรู้ค้านสุขภาพ เรื่อง การป้องกันวัณโรคในชุมชน. นนทบุรี: กองสุขศึกษา กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุข.

จิตรา มูลทิ. (2564). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน อำเภอกงไกรลาศ จังหวัดสุโขทัย. วารสารวิชาการ สคร. 9, 27(2), 5-14.

จิราพร เกศพิชญวัฒนา, สุวิณี วิวัฒน์วานิช และชาตินัย หวานวาจา. (2562). ความรอบรู้ทางสุขภาพของผู้สูงอายุในชมรม/ศูนย์เรียนรู้ผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารประชากรศาสตร์, 36(2), 40-57.

ดาวรุ่ง เยาวกูล ปาจรีย์ อับดุลลากาซิม และนิภา มหารัชพงศ์. (2564). ความรอบรู้ด้านสุขภาพต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ในเขตสุขภาพที่ 6. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 15(1), 257-271.

เบญจมาพร อาดัมเจริญ และวาริณี เอี่ยมสวัสดิกุล. (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างความรอบรู้ด้านสุขภาพกับพฤติกรรมป้องกันโรคโควิด 19 ในยุคชีวิตวิถีใหม่ของกลุ่มวัยทำงานในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารพยาบาล, 71(3), 27-35.

เบญจวรรณ ถนอมชยธวัช รัถยานภิศ รัชตะวรรณ และบุญประจักษ์ จันทร์วิน. (2564). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการป้องกันตัวเอง และสังคมจากโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ในการปฏิบัติหน้าที่ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารสังมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(12), 361-375.

พรพญา เตปิน, วราภรณ์ บุญเชียง และศิริตรี สุทธจิตต์. (2561). ความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมในการป้องกัน โรคมือ เท้า ปาก ของผู้ปกครองในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก ตำบลเจริญเมือง อำเภอพาน จังหวัดเชียงราย. ลำปางเวชสาร, 39(2), 72-80.

วิชัย เทียนถาวร และณรงค์ ใจเที่ยง. (2564). ความรอบรู้ด้านสุขภาพกับพฤติกรรมการป้องกันโรคโควิด 19 ในกลุ่มวัยเรียนมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง. วารสารสาธารณสุขและวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 4(2), 126-137.

วีระ กองสนั่น และอมรศักดิ์ โพธิ์อ่ำ. (2563). ความรอบรู้ด้านสุขภาพที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันและควบคุมโรค ไข้เลือดออก ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน เขตตำบลหนองใหญ่ อำเภอปราสาท จังหวัดสุรินทร์. วารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพและการสาธารณสุขชุมชน, 3(1), 35-44.

ศุภัคชญา ภวังคะรัต สมภพ อาจชนะศึก และปิยะณัฐ นามชู. (2563). การศึกษาสถานการณ์การเฝ้าระวัง ป้องกันและควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ในชุมชนโดยอาสาสมัครประจำหมู่บ้าน. คู่มือแนะนำสำหรับ อสม. เข้าถึงได้จาก https://resourcecenter.thaihealth.or.th/interesting-issues/article (22 กรกฎาคม 2565)

สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดอุบลราชธานี. (2565). เอกสารการประชุมศูนย์ปฏิบัติการตอบโต้ภาวะฉุกเฉิน (EOC) : โรคติดเชื้อไวรัวโคโรนา 2019 (Coronavirus disease 2019 : COVID-19) จังหวัดอุบลราชธานี ประจำวันที่ 24 สิงหาคม 2565.

Best, J.W. (1981). Research in Education. (3rd ed). Engelwood Cliffs, New Jersy: Pretice Hall, Inc.

Buchner, A. (2010). G*Power: Users Guide-Analysis by design. Web Page of Heinrich-Heine Universität - Institute fur experimentally Psychologies. Available from : http://www.psycho. uniduesseldorf.de/abteilungen/ aap/gpower3.

Cohen J. (1977). Statistical power for the behavioral sciences. (2nd ed). Academic Press.

Hoa, V. H, Giang, T. H., Vu, T. P., Tuyen, V. D., & Khue, M. P. (2020). Factors associated with health literacy among the elderly people in Vietnam. Hinda Wi BioMed Research International, 2020(1), 1-7

Khumthong T. (2016). A causal model and effect of health literacy to health behavior and health outcome of risk Thai adults with diabetes and hypertension in Uthai Thani and Ang Thong province [Dissertation]. Bangkok: Chulalongkorn University. 2016. (in Thai).

Nutbeam D. (2008). The evolving concept of Health Literacy. Social Science & Medicine. 67: 2072-2078.

Nutbeam, D. (2000). Health literacy as a public health goal: A challenge for contemporary health education and communication strategies in to the 21" century. Health Promotion International, 15(3), 259-267. 10.1093/heapro/15.3.259.

Office for health research translation. (2015). Situation review and mechanisms for managing health literacy. Department of preventive and social medicine, Faculty of Medicine, Chulalongkorn University; (in Thai).

Wiersma, W., & G. Jurs, S. (2009). Research Method in Education an Introduction. (9thed). Massachusetts: Pearson.

Xinying Sun et al. (2013). Determinants of health literacy and health behavior regarding infectious respiratory diseases: a pathway model. BMC Public Health, 13(261), 1-8.

Published

2023-03-09

How to Cite

อ่อนศรีบุตร ว., & จันทร์นวล น. (2023). ASSOCIATION BETWEEN HEALTH LITERRACY WITH COVID-19 PREVENTION BEHAVIORS OF VILLAGE HEALTH VOLUNTEERS IN UBON RATCHATHANI PROVINCE. Primary Health Care Journal (Northeastern Edition), 38(1), 16–26. Retrieved from https://thaidj.org/index.php/pjne/article/view/12682