ผลการบำบัดโดยให้สิ่งจูงใจในการติดตามการรักษาผู้ป่วยยาเสพติด

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการติดตามการรักษาของผู้ป่วยยาเสพติดโดยให้สิ่งจูงใจเปรียบเทียบ กับการติดตามตามปกติของโรงพยาบาล กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่ วยยาเสพติดที่บำบัดรักษาแบบผู้ป่ วยในและจำหน่าย กลับบ้านอยู่ในระยะติดตามการรักษา จำนวน 88 คน โดยสุ่มผู้ป่ วยเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมด้วยการจับฉลาก ได้กลุ่มตัวอย่างกลุ่มละ 44 คน ผู้จับฉลากได้เลขคี่เข้ากลุ่มทดลอง ได้รับการเสริมแรงโดยให้สิ่งจูงใจเป็นคะแนนที่มี มูลค่าแทนเงินสดที่สามารถนำไปแลกอาหาร เครื่องดื่ม และชำระค่ายาได้ เมื่อมาตรวจตามนัดและหรือผลตรวจ ปัสสาวะไม่พบสารเสพติด ผู้จับฉลากได้เลขคู่เข้ากลุ่มควบคุม ได้รับการบริการการติดตามตามปกติของโรงพยาบาล เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล เป็นแบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคลและแบบบันทึกการติดตาม การวิเคราะห์ ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา และไคสแควร์ ผลการศึกษาพบว่า จำนวนผู้มารับบริการการติดตามในช่วงเดือนที่ 1 ของ กลุ่มทดลองมากกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 ส่วนเดือนที่ 2 และเดือนที่ 3 ไม่แตกต่างกัน และ พบผลปัสสาวะในเดือนที่ 1 ของกลุ่มทดลองไม่พบสารเสพติดในปัสสาวะ มากกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทาง สถิติที่ 0.05 ส่วนเดือนที่ 2 และเดือนที่ 3 ไม่แตกต่างกัน ข้อเสนอแนะ ในการบำบัดผู้ป่ วยยาเสพติดควรนำแนวคิด ของการเสริมแรงโดยให้สิ่งจูงใจร่วมกับการติดตามการรักษาตามปกติของโรงพยาบาล เพื่อเป็นการจูงใจให้ผู้ป่ วย ยาเสพติดอยู่ในระบบการบำบัดรักษามากขึ้น และประคับประคองตนเองให้หยุดยาเสพติดยาวนานขึ้น อย่างไรก็ตาม การเสริมแรงโดยการให้สิ่งจูงใจให้ผลดีในระยะสั้น จึงควรทีจะมีการพัฒนาออกแบบการให้สิ่งจูงใจ ให้มีประสิทธิผลในการเสริมแรงระยะเวลานานมากขึ้น เพื่อปรับเปลี่ยนพฤติกรรมผู้ป่ วยยาเสพติดให้เป็นไปตามเป้ าหมาย