ปัจจัยทํานายการป้องกันความเสี่ยงในการมีเพศสัมพันธ์ของวัยรุ่นชายกับเพื่อนหญิง

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงสํารวจแบบตัดขวางนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยทํานายการป้องกันความเสี่ยงในการมีเพศสัมพันธ์ของวัยรุ่นชาย กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชายมัธยมศึกษาตอนต้นสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาจังหวัดตากจํานวน 425 คน สุ่มตัวอย่างโดยอาศัยความน่าจะเป็นแบบกลุ่ม เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามที่ผ่านการตรวจสอบคุณภาพแล้วมีค่าความเชื่อมั่นของแต่ละตัวแปรระหว่าง 0.714-0.903 การวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนาด้วยค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ปัจจัยทํานายการป้องกันความเสี่ยงในการมีเพศสัมพันธ์โดยการวิเคราะห์ถดถอยพหุแบบขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยทํานายการป้องกันความเสี่ยงในการมีเพศสัมพันธ์ของวัยรุ่นชายกับเพื่อนหญิงประกอบด้วยความรับผิดชอบ ความรู้เรื่องการป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ ทัศนคติการมีเพศสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสม ทักษะการคิดและการตัดสินใจ ค่าใช้จ่ายต่อเดือน และเกรดเฉลี่ยสามารถร่วมกันทํานายการป้องกันความเสี่ยงในการมีเพศสัมพันธ์ของวัยรุ่นชายกับเพื่อนหญิง (Y) ได้ร้อยละ 31.9 (R² = 0.319, p = 0.022) สมการคือ การป้องกันความเสี่ยงในการมีเพศสัมพันธ์ = 0.292 (ความรับผิดชอบ) + 0.203 (ความรู้เรื่องการป้องกันการมีเพศสัมพันธ์) -0.251 (ทัศนคติการมีเพศสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสม) + 0.143 (ทักษะการคิดและการตัดสินใจ)- 0.108 (ค่าใช้จ่ายต่อเดือน) + 0.100 (เกรดเฉลี่ย) ดังนั้น การป้องกันความเสี่ยงในการมีเพศสัมพันธ์ของวัยรุ่นชายควรเพิ่มกระบวนการเรียนรู้ให้เกิดความรับผิดชอบ ความรู้เรื่องการป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ และทักษะการคิดและการตัดสินใจที่ครบกระบวนการเพิ่มมากขึ้นในวัยรุ่นชาย ควรปรับทัศนคติการมีเพศสัมพันธ์ที่เหมาะสม และลดค่าใช้จ่ายต่อเดือนตามความจําเป็นและความเหมาะสมกับบริบทของพื้นที่