การพัฒนาระบบรักษาพยาบาลฉุกเฉินของโรงพยาบาล ในประเทศไทย พ.ศ. 2550

บทคัดย่อ

ปัจจัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อการรอดชีวิตของประชาชนที่ประสบการเจ็บป่วย ฉุกเฉิน คือการได้รับการ รักษาพยาบาลที่ถูกวิธี ในระยะเวลาที่รวดเร็ว การศึกษาเชิง operational research นี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาแนวทางระบบการรักษาพยาบาลฉุกเฉินในประเทศไทยให้เป็นมาตรฐานเดียวกัน ระยะเวลาในการดำเนินการ ตั้งแต่ มีนาคม พ.ศ. 2550 - กันยายน พ.ศ. 2551 ประกอบด้วยขั้นตอนต่างๆ คือ ทบทวนวรรณกรรมเกี่ยว กับระบบการรักษาพยาบาลฉุกเฉินที่พึงประสงค์ทั้งในประเทศ และต่างประเทศ ดำเนินการสำรวจโรง-พยาบาลตามกลุ่มตัวอย่าง 32 แห่ง จำแนกได้ 4 ระดับ คือ ปฐมภูมิ (primary level) ทุติยภูมิ (secondary level)ตติยภูมิ (tetiary care) และสูงกว่าตติยภูมิ (superteriary care) ผลการสำรวจพบว่าสัดส่วนของบุคลากร และภาระงานไม่เหมาะสมกัน และได้นำแนวทางการพัฒนาระบบการรักษาพยาบาลฉุกเฉินของโรงพยาบาลไปทดสอบใช้ในโรงพยาบาลระดับติตยภูมิ ทุติยภูมิ และปฐมภูมิ จำนวน 9 แห่ง ผลการทดสอบในภาพรวมทุกโรงพยาบาลมีค่าคะแนน ระหว่าง 2.79-3.32 ซึ่งถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดี อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาในรายละเอียดจะพบว่า ระบบสนับสนุนได้คะแนนค่อนข้างน้อย โดยเฉพาะด้านระบบข้อมูลข่าวสาร การพัฒนาคุณภาพ การ ศึกษา/การวิจัย และด้านอาคารสถานที่ ในระดับนโยบาย นั้นควรมีแนวทางโครงสร้างของแผนกฉุกเฉิน โดย ยึดตามภาระงาน และอัตรากำลัง รวมถึง ควรกำหนดบทบาทหน้าที่ของแผนกฉุกเฉินให้ชัดเจน ควรมีมาตรฐานของระบบการเก็บข้อมูลแผนกฉุกเฉิน เพื่อเป็น based line data ในการนำเสนอผู้บริหาร โรงพยาบาลและระบบการปรึกษาและส่งต่อ ควรมีศูนย์การส่งต่อผู้ป่วยที่มีประสิทธิภาพ