การเฝ้าระวังไข้หวัดใหญ่ในกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2526-2536

บทคัดย่อ

การเฝ้าระวังไข้หวัดใหญ่เป็นกลวิธีที่สำคัญที่ใช้ในการควบคุมการแพร่ระบาดของโรค โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเก็บรวบรวมไวรัสที่แยกได้และข้อมูลทางระบาดวิทยาของเชื้อ ซึ่งจะนำไปใช้ในการเลือกสายพันธุ์ที่เหมาะสมผลิตเป็นวัคซีน

ศูนย์ไข้หวัดใหญ่แห่งชาติ กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ ได้รวบรวมผลการแยกเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่ในไข่ไก่ฟักและเซลล์เพาะเลี้ยง โดยเก็บตัวอย่างน้ำป้ายคอ จำนวน 2,799 ตัวอย่าง จากผู้ป่วยโรคติดเชื้อเฉียบพลันของระบบหายใจในชุมชนเขตกรุงเทพมหานคร ระหว่าง พ.ศ. 2526-2536 แยกเชื้อได้ 622 เชื้อสาย (isolates) เป็นทัยป์ A 381 เชื้อสาย และทัยป์ B 241 เชื้อสาย ไวรัสทัยป์ A สามารถตรวจแยกได้เป็น 2 สับทัยป์ คือ A() 94 เชื้อสาย A() 263 เชื้อสาย พบผู้ป่วยโรคติดเชื้อเฉียบพลันของระบบหายใจร้อยละ 22 มีสาเหตุมาจากไวรัสไข้หวัดใหญ่และผู้ป่วยร้อยละ 80 มีอายุอยู่ในช่วง 0-14 ปี การแพร่ระบาดของไวรัสพบชุกชุมในช่วงฤดูฝน ผลการศึกษาคุณลักษณะของแอนติเจนเปรียบเทียบกับเชื้อแยกได้จากหลายๆ ภูมิภาคทั่วโลก ทำให้ทราบว่า ในช่วงเวลา 11 ปี ของการศึกษามีไวรัสไข้หวัดใหญ่ 25 สายพันธุ์ (strains) ที่แพร่กระจายอยู่ในเขตกรุงเทพมหานคร