งานป้องกันอุบัติเหตุจราจรกับการลดจำนวนผู้ป่วยอุบัติเหตุ: กรณีศึกษาโรงพยาบาลศูนย์ขอนแก่น

บทคัดย่อ

โรงพยาบาลศูนย์ขอนแก่นร่วมกับภาคีเครือข่ายได้ดำเนินงานป้องกันอุบัติเหตุจราจร โดยการรณรงค์ให้ประชาชนสวมหมวกนิรภัยและไม่ดื่มแอลกอฮอล์ขณะขับขี่ในอำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น ตั้งแต่ พ.ศ. 2550เรื่อยมา จึงวิจัยประเมินผลด้วยการอนุมานผลของการป้องกันอุบัติเหตุจราจรในการลดจำนวนผู้ป่วยจาก อุบัติเหตุจราจรที่เข้ารักษาในแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลขอนแก่น รวมทั้งหาความสัมพันธ์ระหว่างผลลัพธ์การรักษาพยาบาลกับการดื่มแอลกอฮอล์และการสวมหมวกนิรภัยของผู้ป่วย การศึกษานี้ใช้ข้อมูลทุติยภูมิจากฐานข้อมูลเฝ้าระวังการบาดเจ็บ (Injury Surveilance: IS) ระยะปี พ.ศ. 2544-2554 จำนวน 91,700 ราย และ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและเชิงอนุมานด้วยเทคนิค interupted time-series: Prais-Winsten re- gression 666 multivarable logistic regression

การรณรงค์ป้องกันอุบัติเหตุจราจรในอำเภอเมืองขอนแก่นช่วยลดจำนวนผู้ประสบอุบัติเหตุและดื่มแอลกอฮอล์ได้ 88-189 รายต่อปี อนุมานได้จากการเปรียบเทียบค่าประมาณการจำนวนผู้ป่วยที่ควรจะเป็นหากไม่มีการดำเนินงานป้องกันอุบัติเหตุจราจรกับจำนวนผู้บาดเจ็บจริง ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2551 จนถึงปี พ.ศ. 2554 ส่วนผลการรักษาพบว่าผู้ป่วยที่ดื่มแอลกอฮอล์มีแนวโน้มที่จะมีสถานะสุขภาพที่ดีขึ้นน้อยกว่าผู้ที่ไม่ดื่มแอลกอฮอล์ประมาณร้อยละ 18 ส่วนผู้ที่สวมหมวกนิรภัยมีโอกาสที่จะมีสถานะสุขภาพดีขึ้นมากกว่าผู้ที่ไม่สวมหมวกนิรภัยประมาณร้อยละ 60 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

ดังนั้นงานป้องกันอุบัติเหตุจราจรโดยการรณรงค์ให้ประชาชนไม่ดื่มแอลกอฮอล์ขณะขับขี่และสวมหมวกนิรภัยในเขตอำเภอเมืองขอนแก่นช่วยลดจำนวนผู้ป่วยจากอุบัติเหตุทางถนนได้ การเป็นผู้ประสบ อุบัติเหตุที่มีอายุน้อย การได้รับบาดเจ็บที่ไม่รุนแรง และการป้องกันตนของผู้ป่วยมีความสัมพันธ์กับผลการ รักษาพยาบาลที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ควรขยายการศึกษาการรณรงค์ป้องกันอุบัติเหตุในพื้นที่อื่น ที่มีการ บันทึกข้อมูลผู้ป่วยอุบัติเหตุทางถนนเช่นกัน รวมทั้งเชื่อมโยงกับการประเมินเชิงคุณภาพเพื่อให้เกิดการพัฒนางานป้องกันอุบัติเหตุจราจรให้ประสบผลสำเร็จยิ่งขึ้นไป