การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างความรอบรู้ด้านอนามัยสิ่งแวดล้อมเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการป้องกันและกำจัดลูกน้ำยุงลาย ลดความเสี่ยงโรคไข้เลือดออกในชุมชน

ผู้แต่ง

  • ทวีป สมัครการไถ สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดอุทัยธานี

คำสำคัญ:

การป้องกันโรคไข้เลือดออก, การมีส่วนร่วมของชุมชน, ความรอบรู้ด้านอนามัยสิ่งแวดล้อม

บทคัดย่อ

การวิจัยและพัฒนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสถานการณ์และปัจจัยด้านความรอบรู้อนามัยสิ่งแวดล้อมที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการป้องกันและกำจัดลูกน้ำยุงลาย 2) พัฒนารูปแบบการเสริมสร้างความรอบรู้ด้านอนามัยสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสมกับบริบทชุมชน และ 3) ประเมินผลของรูปแบบในด้านการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ดำเนินการวิจัย 3 ระยะ ประกอบด้วย การศึกษาสถานการณ์ในกลุ่มตัวอย่าง 425 คน การพัฒนารูปแบบผ่านการประชุมเชิงปฏิบัติการ และการทดลองใช้รูปแบบฯในพื้นที่ตำบลห้วยรอบ 160 ครัวเรือน เป็นเวลา 3 เดือน เครื่องมือวิจัย ประกอบไปด้วยแบบสอบถามความรอบรู้ พฤกรรมการป้องกันโรคที่ผ่านการตรวจสอบโดยผู้เชี่ยวชาญ และและค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค เท่ากับ 0.95,0.92 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ ด้วยสถิติ จำนวน  ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ การวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ และPaired t test ส่วนข้อมูลเชิงคุณภาพ การวิเคราะห์เนื้อหา (Content analysis)

     ผลการวิจัยพบว่า 1) ความรอบรู้ด้านอนามัยสิ่งแวดล้อมโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (ค่าเฉลี่ย 2.80) โดยการประเมินข้อมูลมีค่าต่ำสุด (2.65) 2) พัฒนา "CLEAR Model" ประกอบด้วย การสร้างความร่วมมือชุมชน การเรียนรู้ร่วมกัน การสำรวจสิ่งแวดล้อม การปฏิบัติร่วมกัน และการทบทวนและให้รางวัล 3) หลังการทดลองใช้รูปแบบ พบว่าความรอบรู้เพิ่มขึ้นร้อยละ 57.38 พฤติกรรมการป้องกันพัฒนาขึ้นร้อยละ 56.73 และค่าดัชนีลูกน้ำยุงลายลดลงจนไม่พบในสัปดาห์ที่ 5 แสดงให้เห็นว่ารูปแบบที่พัฒนาขึ้นมีประสิทธิภาพในการส่งเสริมพฤติกรรมการป้องกันและกำจัดลูกน้ำยุงลายในชุมชน ข้อเสนอแนะควรมีการขยายการทดลองใช้รูปแบบ CLEAR Model ไปยังชุมชนอื่น ๆ เพื่อประเมินประสิทธิภาพในบริบทที่แตกต่างกัน

เอกสารอ้างอิง

กรมควบคุมโรค. (2565). รายงานสถานการณ์โรคไข้เลือดออกประจำปี 2565. กองโรคติดต่อนำโดยแมลง กระทรวงสาธารณสุข.

กรมอนามัย. (2564). แนวทางการพัฒนาความรอบรู้ด้านอนามัยสิ่งแวดล้อมในชุมชน. กองประเมินผลกระทบต่อสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุข.

กรมอนามัย. (2565). แนวทางการพัฒนาความรอบรู้ด้านสุขภาพในชุมชน. กรุงเทพฯ: กรมอนามัย.

สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดอุทัยธานี. (2565). รายงานสถานการณ์โรคไข้เลือดออกจังหวัดอุทัยธานี ประจำปี 2565. งานระบาดวิทยา กลุ่มงานควบคุมโรคติดต่อ.

สมศักดิ์ พันธุ์เพ็ง, วรรณา กำจัด, และสุนทรี จันทรา. (2565). การประเมินผลโครงการรณรงค์กำจัดลูกน้ำยุงลายในพื้นที่เสี่ยงจังหวัดอุทัยธานี. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 31(4), 781-792.

สมนึก นนธิจันทร์. (2564). ความร่วมมือระหว่างภาคีเครือข่ายเพื่อควบคุมโรคไข้เลือดออกในชุมชนชนบท. วารสารสาธารณสุขชุมชน, 17(3), 56-64.

วิภาพร สิทธิสาตร์, สมใจ นกดี, และมณฑา เก่งการพานิช. (2563). การพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของชุมชนในการควบคุมลูกน้ำยุงลายในจังหวัดอุทัยธานี. วารสารควบคุมโรค, 46(2), 157-168.

อรทัย ศรีทองธรรม, สมชาย แสงจันทร์, และวิไลลักษณ์ หมื่นแสน. (2564). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันโรคไข้เลือดออกของประชาชนในจังหวัดอุทัยธานี. วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 15(2), 45-56.

Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review, 84(2), 191-215.

Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.

Nutbeam, D. (2008). The evolving concept of health literacy. Social Science & Medicine, 67(12), 2072-2078. https://doi.org/10.1016/j.socscimed.2008.09.050

Rossi, P. H., Lipsey, M. W., & Freeman, H. E. (2019). Evaluation: A systematic approach (8th ed.). SAGE Publications.

World Health Organization (WHO). (2018). Health promotion and disease prevention through population-based interventions, including action to address social determinants and health inequity. Geneva: World Health Organization.

World Health Organization (WHO). (2022). Global strategy for dengue prevention and control 2022–2030. Geneva: WHO Press.

World Health Organization. (2022). Dengue and severe dengue fact sheet. Retrieved from https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/dengue-and-severe-dengue

World Health Organization. (2023). Handbook for integrated vector management in the WHO South-East Asia Region. WHO Regional Office for South-East Asia.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-04-10