ผลของโปรแกรมส่งเสริมผู้ดูแลเด็กวัยเรียนโรคลมชักต่อพฤติกรรมการบริหารยาในคลินิกโรคลมชัก โรงพยาบาลสวรรค์ประชารักษ์ จังหวัดนครสวรรค์

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมส่งเสริมผู้ดูแลเด็กวัยเรียนโรคลมชักต่อพฤติกรรมการบริหารยาในคลินิกโรคลมชัก โรงพยาบาลสวรรค์ประชารักษ์ จังหวัดนครสวรรค์

วิธีการศึกษา: การวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi – Experimental research) แบบกลุ่มเดียววัดก่อน-หลังการทดลอง (The One – group Pretest – Posttest Design) กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ดูแลเด็กโรคลมชัก จำนวน 40 คน เข้าร่วมโปรแกรม เป็นระยะเวลา 3 เดือน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบประเมินพฤติกรรมการบริหารยาของผู้ดูแลเด็กวัยเรียนโรคลมชัก วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และสถิติ Paired t–test เก็บข้อมูลเดือน กรกฎาคม 2567 ถึง มกราคม 2568

ผลการศึกษา: พบว่า หลังการเข้าร่วมโปรแกรมคะแนนพฤติกรรมการบริหารยาของผู้ดูแลเด็กวัยเรียนโรคลมชัก (M = 128.1, SD = 11.2) สูงกว่าก่อนการเข้ารวมโปรแกรม (M = 81.2, SD = 5.2) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value < .001) และรายด้านคะแนนพฤติกรรมการบริหารยาโรคลมชักสูงขึ้นในทุกด้าน ทั้งด้านการเตรียม การจัดและการเก็บยากันชัก ด้านการสังเกตอาการไม่พึงประสงค์ของยากันชัก และด้านการจัดการอาการไม่พึงประสงค์ของยากันชัก

สรุป: โปรแกรมส่งเสริมผู้ดูแลเด็กวัยเรียนโรคลมชักที่พัฒนาขึ้น สามารถส่งเสริมให้ผู้ดูแลเด็กมีพฤติกรรมการบริหารยาโรคลมชักอย่างเหมาะสมและมีประสิทธิภาพ ส่งผลให้สามารถควบคุมอาการชักซ้ำ และลดการกลับเข้ารักษาซ้ำในโรงพยาบาล ในผู้ป่วยเด็กโรคลมชักได้

คำสำคัญ: ผู้ดูแลเด็ก, โรคลมชัก, พฤติกรรมการบริหารยา, เด็กวัยเรียน